"พระพาย! "
เธอรีบวิ่งออกไปทันที ผมรีบวิ่งตามเธอไปอย่างรวดเร็ว เพื่ออธิบายเรื่องราวทั้งหมด ภาวนาขอให้เธอได้โปรดเชื่อใจผม อย่าคิดไปในทางที่ไม่ดีเลย
ผมวิ่งตามจนทันร่างบางที่เริ่มอ่อนแรง ก่อนจะคว้าแขนเธอเอาไว้และดึงเธอมาแนบอก ผมกอดเธอจากด้านหลัง ซบใบหน้าลงกับไหล่เนียนไม่ยอมปล่อย
"พระพายฟังพี่ก่อนนะ มันไม่ใช่อย่างที่พระพายคิดนะ พระพายกำลังเข้าใจผิด"
ผมพยายามอธิบายสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เพื่อให้เธอเข้าใจ แต่เธอกลับไม่ยอมฟังผมเลย
"ปล่อยพระพายนะ พระพายไม่ฟังอะไรทั้งนั้น...ปล่อย"
"ไม่...ไม่...พระพายฟังพี่อธิบายก่อน...พี่กับตี้เราไม่ได้..."
///// เพียะ! //////
เหมือนโดนแส้ฟาดลงที่กลางหัวใจ ผมพยายามอธิบายทุกอย่างแล้ว แต่เธอไม่รับฟัง แถมยังดิ้นรนจากอ้อมกอดของผม ก่อนจะตบหน้าผมอย่างแรง ผมได้แต่อึ้งและชะงักกับสิ่งที่เกิดขึ้น
"พระพายไม่อยากฟังคำแก้ตัวจากพี่ เราอย่ายุ่งเกี่ยวกันอีกเลยนะคะ แค่นี้พระพ
