ผมขับรถไปหาอัญที่บ้าน หลังจากกลับจากทะเลวันนั้น ความสัมพันธ์ของเราก็เปลี่ยนไป ผมไม่ค่อยได้เจอเธอเท่าไหร่ หลังจากเกิดเรื่อง หัวใจของผมก็สับสนวุ่นวาย เธอซะอีกที่เข้าใจและยังอยู่ข้างผมในฐานะเพื่อนมาตลอด เธออ่านใจผมออกรู้ความในใจผมเกือบทุกอย่าง แม้แต่บางเรื่องที่ผมเองยังไม่รู้ตัว แต่อัญกลับรู้
"อัญนัดเสือเย็นนะ นี่มากลางวันเลยเหรอคิดถึงอัญขนาดนั้นเลย"
"อัญ...ตอนนี้พระพายเข้าไปอยู่ที่บ้านผม"
ผมมาหาเธอส่วนมาก ก็เพราะเรื่องพระพาย ที่ไม่รู้จะหาทางออกยังไง
"ที่เสือบอกว่า คุณแม่ให้มาสอนสูตรขนมให้น่ะเหรอ"
"อืม ใช่"
"แล้วไง"
"เวลาอยู่ใกล้ยัยนี่ ผมไม่มีสติผมชอบพูดชอบทำให้เธอเสียใจ"
"รู้สึกผิดว่างั้น"
"ก็ไม่เชิง แต่เวลาเห็นท่าทางอวดเก่งอวดดี ผมเองก็อยากสั่งสอนให้เข็ด"
"เสือ...อะไรที่มันอยู่ในใจถ้ามันอึดอัดก็ระบายมันออกมาเถอะ อย่ากลัวที่จะผิดหวังมันไม่ผิดที่จะรู้สึกหรอก แต่ถ้าเอาแต่ปิดกั้นไม่ยอ
