"อยู่กับพรีมห้ามมองคนอื่นค่ะ"
พิมรดาพูดด้วยใบหน้าบึ้งตึง
"ของสวยๆงามๆก็ต้องมองเป็นธรรมดา"
"คุณภาคิน"
"ครับ"
พิมรดาลุกขึ้นหอบเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำ
ภาคินมองตามแล้วส่ายหน้า
ไม่นานพิมรดาก็ออกมา เธอไม่พูดไม่จากับเขา ภาคินชำเรืองตามอง
(งอนอีกแล้ว)
[ก๊อกๆๆ]
"นายครับผมเอาเสื้อผ้ามาให้ครับและนี้ของที่นายสั่งโจกับชัยช่วยกันหอบของขึ้นมาส่งให้
"คุณพรีมเป็นไงบ่างครับ"
"ดีขึ้นแล้วค่ะพี่โจ พรีมต้องขอบคุณพี่ชัยด้วยนะคะที่พาพรีมมาส่งโรงพยาบาล"
"ไม่เป็นไรครับคุณพรีม"
"งั้นพวกผมขอตัวกันนะครับ"
แล้วทั้งสองก็เดินออกไป
พอลูกน้องกลับ ภาคินก็เดินไปจัดการเอาอาหารออกมาว่างบนโต๊ะ
"มากินได้แล้ว"
ภาคินบอก พิมรดายังนั้งอยู่ที่เดิม
"เฮ้อออ..ไปกินข้าวครับ"
ภาคินเดินมาโอบไหล่แล้วพาเธอเดินไปที่โต๊ะที่มีอาหารวางไว้ พิมรดายิ้มออก
"ว้าวว..พี่โจรู้ใจพรีมสุดๆ"
พอเจอของกินก็ลืมสิ้นถึงความโกรธ
ภาคิน
