พิมรดาขยับตัวหาไออุ่นที่เธอซุกตัวกอดเขาไว้ทั้งคืน เเต่ก็ สัมผัสกับความว่างเปล่า เธอลืมตาขึ้น(เขาไม่อยู่จริงด้วย)
เธอลุกขึ้นนั้งอยู่บนเตียง
"ตื่นแล้วหรอครับ"
ภาคินเปิดประตูเข้ามาพอดี เธอนั้งมองเขาตาแป๋วอยู่บนเตียง ผมฟูๆ หน้าตา
เหมือนคนยังไม่อยากตื่นนอน
"คุณ..ไปไหนมาคะ"
"ไปเตียมอาหารเช้าให้คุณไง จะลุกหรือจะนอนต่อ"
"ลุกค่ะ งั้นพรีมขอไปอาบน้ำห้องนู้นนะคะ"
"อาบที่นี้แหละ เดี๋ยวผมเอาเสื้อผ้ามาให้"
"ค่ะ"
เธอตอบรับสั่นสั้นๆแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป ภาคินมองตามด้วยสายตาที่มีแต่เขาคนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่าคินอะไรอยู่
พิมรดามองตัวเองในกระจกห้องน้ำ หน้าอกที่มีแต่รอยจ้ำแดงช้ำเต็มไปหมด
แล้วเธอก็คิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืน อยู่ๆเธอก็หน้าแดงขึ้นมา
แต่สะโพกขาวของเธอตรงที่โดนเขาตีเป็รรอยช้ำเขียวไปหมด
"ยังเจ็บอยู่เลย"
เธอบ่นคนเดียว พิมรดาออกจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียว เธอค่อยๆย่องออกมาดูว่าเ
