คุณากรนำพารุ่งทิวามาโรงพยาบาลตามความประสงค์ ตอนนี้เขาก็ยังนั่งรอตรวจเป็นเพื่อนหญิงสาวไม่ไปไหน แต่กลับรู้สึกแปลกใจอยู่มาก ทำไมหน้าห้องตรวจต้องเป็นแผนกสูตินารีหรือว่ารุ่งทิวากำลังตั้งครรภ์อยู่กันแน่นะ จนกระทั่งหญิงสาวถูกเรียกให้เข้าไปด้านใน เขาก็คงนั่งรออยู่ด้านนอก หยิบจับโทรศัพท์ขึ้นมาไถหน้าจอเล่นเพื่อรออีกคนเดินออกมา
เกือบสิบนาทีที่รุ่งทิวาใช้เวลาอยู่ในห้องตรวจ หญิงสาวเดินยิ้มออกมาอย่างคนที่อารมณ์ดีจนน่าสงสัย
“เสร็จแล้วค่ะ เดี๋ยวรุ้งไปรอรับยาก่อน คุณกรกลับเลยก็ได้นะ รุ้งจะนั่งสองแถวกลับที่พักเองค่ะ”
“ได้ยังไงล่ะ เดี๋ยวผมไปส่ง กลัวคุณรุ้งจะเป็นลมเป็นแล้งไปอีก”
“ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวรุ้งไปรับยาก่อนแป๊บนึง” หญิงสาวรีบเดินไปยังช่องจ่ายยา ปล่อยให้คุณากรยืนมองตามแผ่นหลังบอบบางอยู่นานสองนาน
“คุณรุ้งทำไมมาพบหมอแผนกนี้ครับ?”
เพียงเพราะอยากรู้เลยต้องถามเพื่อให้ได้คำตอบที่ค้างคาใจ แม้จะเป็นกา
