Ep10
1080 Words
หนุ่มมาช่วยสอนยาหยีเก็บลูกส้ม ว่าลูกไหนเก็บได้บ้าง ลูกไหนยังเก็บไม่ได้ หรือบางลูกที่ดูเหมือนสุกเกินไป ก็ต้องคัดแยกไปอีกตะกร้าหนึ่ง มันดูไม่หรอก แต่ก็เก็บไปเรื่อยๆ คือหนัก แต่ก็กัดฟันอดทน เพราะไม่อยากโดนเขาค่อนแคะอีก ว่าเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ
“เวลาเราเก็บส้ม เราจะเก็บลูกที่ผิวสวยๆ เนียนๆ เพราะเกรดส้มของไร่เรา เป็นเกรดส่งต่างประเทศ พ่อเลี้ยงจะพิถีพิถันกับความสวยงามมากครับ ส่วนรสชาติไม่ต้องพูดถึง อร่อยแน่นอน มีความหวาน แต่แทรกอมเปรี้ยวมาเล็กน้อยครับ”
ชายหนุ่มอธิบายการเก็บให้เธอฟังอย่สงใจเย็น บวกกับรอยยิ้มใจดี ก็ทำให้เธอสนิทใจกับคนตรงหน้า
“ค่ะ ขอบคุณ คุณ เอ่อ”
“หนุ่ม ครับ”
“ค่ะ คุณหนุ่มมากนะคะ ที่มาช่วยสอนยาหยี”
“พอจะทำได้มั๊ยครับ” ผู้จัดการไร่ค่อนข้างงง เพราะงานเก็บส้ม ปกติพ่อเลี้ยงจะให้ผู้ชายมาเก็บ เพราะมันค่อนข้างหนัก ส่วนผู้หญิงจะอยู่แผนกคัดแยก และบรรจุภัณฑ์มากกว่า
“ได้ค่ะ หยีว่าไม่ยาก แต่เดินเก็บไปเรื่อยๆ ก็หนักเอาการเหมือนกันนะคะ” หญิงสาวบอกยิ้มๆ แค่รอยยิ้มบางๆ แต่ทำเอาผู้จัดการหนุ่มเสียอาการได้เลย ชายหนุ่มเอามือจับท้ายทอยอย่างเขินๆ ถ้านางฟ้ามีจริง ก็คงเป็นเธอตรงหน้านี้แหละ สวยอะไรอย่างนี้
ดินมองมาจากออฟฟิศ นึกหมั่นไส้หญิงสาวที่ผู้จัดการหนุ่มของไร่ ไปช่วยเธออยู่ เสน่ห์แรงจริงๆแม่คุณ เจอผู้ชายไม่ได้ จำต้องวิ่งเร่เข้าใส่ตลอด เขาขวางหูขวางตา จนต้องให้ไอ้ทองไปเรียก ผู้จัดการหนุ่มมาพบเขา
“ว่างหรือ ถึงไปยุ่งกับน้องสาวฉันอยู่ได้ งานที่สั่งให้ติดต่อโรงงานที่จีน เรียบร้อยแล้วหรอ”
พ่อเลี้ยงถามเสียงเข้ม จนหนุ่มนึกในใจ คงจะหวงน้องสาว แต่ถ้าหวงน้องสาว จะให้เธอมาทำงานที่ไร่ทำไม ย้อนแย้งชะมัด
“กำลังรอทางฝั่งจีนตอบรับครับพ่อเลี้ยง”
“แล้วทำไมไม่เร่งเข้าล่ะ ตกลงจะรู้คำตอบวันไหน มีเวลาแทนที่จะเดินงานให้เสร็จเร็วๆ กลับไปยุ่งเรื่องคนอื่น”
ไอ้ทองมองหน้าพ่อเลี้ยงดิน แต่เช้าเลยนะวันนี้ ปกติไม่เคยหงุดหงิดแบบนี้ แล้วนี้เกิดอะไรขึ้น กินรังแตนมาจากไหน
หนุ่มรับคำพ่อเลี้ยงก่อนจะเดินไปทำงานของเขา แม้ใจจะอดเป็นห่วงหญิงสาวข้างนอกไม่ได้
ยาหยีเก็บส้มอย่างอดทน เธอทำงานได้ไม่เร็วนัก เพราะไม่คุ้นชินกับงานใช้แรงงาน แถมตอนนี้ แดดก็ร้อนเปรี้ยงๆแล้ว เพราะใกล้จะเที่ยง เธอรู้สึกไม่ไหว เลยแอบพักที่ใต้ต้นส้ม ก่อนจะเอาส้มที่เธอเก็บมาชิม เพราะรู้สึกล้า อยากได้อะไรหวานๆ เพื่อเรียกความสดชื่น
“ทำงานไม่ทันไร ก็แอบอู้งานซะแล้ว ว่าแล้วเชียว คนแบบเธอ มันไปได้สักกี่น้ำ”
เธอหันไปมองต้นเสียง ก็พบว่าเป็นคนที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุด เหม็นขี้หน้ายืนจ้องเธอทมึงทึงอยู่
“ฉันทำตั้งแต่เช้า ก่อนหกโมงด้วยซ้ำ ฉันก็เหนื่อยเป็นนะ แค่มาหลบร่มหน่อยเดียว” เธอเถียงเขาเสียงเรียบ
“ยังไม่ถึงเวลาพัก เห็นมั๊ยคนอื่นเขายังทำไม่หยุดเลย”
หญิงสาวเมมปากอย่างเคียงๆ หน้าเธอแดงก่ำไปหมดแล้ว แถมเหงื่อยังซึมไปทั้งตัว เธอไม่เคยต้องทำงานหนักขนาดนี้ แล้วนี้เขาคิดยังไง ถึงแกล้งเธอขนาดนี้
ยาหยีเลยตัดสินใจลุกขึ้น เพราะรำคาญคำพูดของชายหนุ่ม แต่เธอรีบลุกไปหน่อย บวกกับ ความเหนื่อยล้าที่ต้องตื่นมาทำงานแต่เช้า เลยหน้ามืด เซเข้าไปในอ้อมกอดเขา ชายหนุ่มก็อ้าแขนรับอัตโนมัติด้วยความตกใจ บอบบางจริงๆนะ โดนแกล้งแค่นี้ จะเป็นลมเป็นแล้งอีกแล้ว
“เอ้า ไหวมั๊ย เพิ่งรู้ว่าหลานรักคุณย่า เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อขนาดนี้ ใช้นิดใช้หน่อยไม่ได้ เป็นลมตลอด”
หญิงสาวที่หน้ามืด เธอไม่มีแรงแม้แต่จะเถียงเขา เพราะกำลังตาลายเห็นดาววิ้งๆในอากาศ เธอเลยพยายามยืดแขนชายหนุ่มไว้แน่น เพราะกลัวล้มลงไป ขาเธอตอนนี้อ่อนแรงแล้ว หน้าเธอซีดมาก ไม่มีเลือดฝาดปรากฏอยู่เลย ตอนนี้เอง ชายหนุ่มก็เลยรู้ว่าเธอคงไม่ไหวแล้ว จึงหันหลังให้เธอขี่คอ เพื่อจะพากลับไปออฟฟิศ ให้เธอพักก่อน หญิงสาวไม่มีแรงจะขัดขืน ก็คงต้องแล้วแต่เขาจะพาไปไหน อกอวบนุ่มสัมผัสกับที่หลังเขา แถมกลิ่นหอมๆจากตัวหญิงสาว ขนาดทำงานทั้งวัน ทำไมยังหอมอยู่ แทนที่จะเหม็นเหงื่ออย่างคนงานทั่วๆไป ยาหยีหลับตาด้วยความเวียนหัว ซบที่หลังเขา กลิ่นที่คุ้นเคยทำให้เธอนึกถึงตอนเด็ก เวลาที่เขาแกล้งเธอเสร็จ ก็จะง้อโดยการพาขี่หลังแบบนี้เสมอ ‘พี่ดินของเธอ’ ใจดีแบบนี้ตลอด แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว เขามันโคตรใจร้ายสำหรับเธอเลย แต่เธอก็ยังอยากอยู่ตรงนี้ กับเขา แค่เวลา 3 ปี เสร็จแล้ว เธอก็ต้องจากไป
“ไหวรึเปล่า” ชายหนุ่มถามขึ้นมาเบาๆ ขณะที่ร่างบางอยู่ด้านหลังเขา มือเรียวเล็กของเธอเกาะเขาแน่น
“หวะ ไหว ค่ะ”
“ไหวอะไรแค่ครึ่งวันก็เป็นลมแล้ว ไม่ประมาณตัวเอง ไม่ต้องทำแล้วงานในไร่ เดี๋ยวถ้ารู้สึกดีขึ้น ก็ปั่นจักรยานกลับบ้านไปเลย ไปเตรียมอาหารเย็นให้ฉันกับแฟนก็พอ”
เธอเจ็บ เจ็บมาก เธออุตส่าห์ดีใจนึกว่าเขาเป็นห่วงเธอ แต่ที่ไหนได้ เขาจะใช้งานเธอต่อ กระบอกตาร้อนๆ เหมือนน้ำตาจะไหล เธอได้แต่ซบหลังเขา เพื่อไม่ให้น้ำตามันไหลออกมา แต่ชายหนุ่มก็สัมผัสได้ถึงความชื้นที่หลังของเขา เธอร้องไห้หรอ? พอสัมผัสได้ถึงน้ำตาของเธอเขาอดใจอ่อนยวบไม่ได้ ร้องทำไม หรือโกรธที่เขาให้มาทำงานในไร่ เขาแค่จะแกล้งเธอ แต่วันหลังคงไม่ให้มาแล้ว
- Writer
