“นี่บวร ผู้จัดการไร่ของที่นี่ แล้วส่วนนี่คือดาริณ คนงานใหม่” ปริญแนะนำให้ทั้งดาริณและบวรรู้จักกัน ดาริณประนมมือไหว้บวร นั่นทำให้บวรรับไหว้แทบไม่ทัน เขามองเจ้านายของตนเอง แล้วก็ส่งสายตาถามในเชิงว่าจะเอาแบบนี้จริงๆ เหรอ แต่เจ้านายของเขาก็ส่งสายตาบอกว่าให้ทำตามแบบที่เขาต้องการ อย่าออกความเห็น
“คุณดาริณชื่อเล่นว่าอะไรครับ จะได้เรียกง่ายๆ” บวรบอกด้วยความเป็นกันเอง ส่วนคนที่มีสัมพันธ์สวาทกับเธอทั้งคืนก็เพิ่งจะรู้ว่าตนเองพลาดอะไรไป นี่เขารู้แค่ว่าเธอชื่อดาริณ แต่ชื่อเล่นเขากลับไม่สนใจที่จะถามเธอเลยอย่างนั้นหรือ
“ส้มค่ะ คุณบวรเรียกส้มเฉยๆ ได้เลย ไม่ต้องมีคุณหรอกค่ะ ส้มมาที่นี่ในฐานะคนงาน เพราะฉะนั้นปฏิบัติตัวตามปกติเถอะค่ะ” ดาริณยังคงเอ่ยอย่างนอบน้อม ไม่มีท่าทีผู้หญิงเมืองกรุงที่หยิ่งยโสเลย เห็นทีแบบนี้บวรคงต้องเอาใจช่วยให้เอาชนะใจของนายเขาให้ได้แล้วล่ะ
“งั้นเรียกน้องส้มแล้วกัน ตามผมมา เรามาเริ
