“นังเด็กสกปรกขี้ขโมย ออกไปจากร้านฉันเดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกตำรวจมาจับแก” เด็กหญิงดาริณร่างบอบบางผอมแห้ง ใส่เสื้อผ้าสกปรกกำลังหยิบขนมของร้านชำในตลาดกินทั้งที่ไม่มีเงินจ่าย เธอเร่ร่อนขอเศษอาหารและน้ำดื่มจากคนที่มาจับจ่ายซื้อของที่ตลาด
แต่วันนี้กลับไม่มีคนใจดีสักคนหยิบยื่นอะไรให้เธอแม้แต่น้อย ทำให้ตั้งแต่เช้าจนตอนนี้เธอยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย เธอเลยต้องทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ นั่นก็คือการขโมยของกิน และแน่นอนว่าโดยเนื้อแท้ของเด็กหญิงไม่ใช่คนที่ขี้ขโมยแต่อย่างใด แต่เพราะกำลังจะเป็นลมเพราะความหิวโหย เลยทำให้ดาริณทำแบบนั้นออกไป
“หนูขอโทษค่ะ หนูหิว ถ้าหนูรับจ้างเข็นผักได้เงินหนูจะเอามาจ่ายค่าขนมนะจ๊ะ” ดาริณยกมือไหว้ ในขณะที่ปากก็ยังเคี้ยวขนมอยู่ด้วยความหิวโหย
“ไม่ต้องมาจ่าย ออกไปจากร้านฉันเดี๋ยวนี้ แล้วไม่ต้องมาขโมยของที่นี่อีกนะ ไม่อย่างนั้นครั้งหน้าแกได้ไปอยู่สถานพินิจแน่” เสียงด่าอั
