“รีบพามันออกไปจากร้านฉันเลยคุณ เสนียดจัญไรที่สุด” เมื่อเจ๊สวยได้เงินแล้ว เธอก็ลดระดับความไม่พอใจลงเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่วายไล่เด็กหญิงดาริณที่เต็มไปด้วยความรังเกียจออกจากร้าน
“ไปนั่งคุยกับฉันก่อนนะแม่หนู ป่ะเราไปกันเถอะ” คุณพรทิพย์เอ่ยออกมาด้วยความสงสาร ส่วนไทมุงที่ยืนดูตั้งแต่ต้นก็รีบสบายตัว เพราะเรื่องทุกอย่างเคลียร์แล้ว ส่วนเด็กหญิงดาริณก็ยอมเดินตามคนใจดีอย่างคุณพรทิพย์ไปอย่างง่ายดาย ไม่เคยมีใครพูดดีๆ กับเธอแบบนี้นานแล้ว ส่วนใหญ่ก็ไล่ส่งเหมือนหมูเหมือนหมา ครั้งสุดท้ายที่มีคนพูดดีๆ กับเธอ นั่นก็คือตอนที่มารดาของเธอยังมีชีวิตอยู่ แต่พอถึงตอนนี้พอไม่มีมารดาแล้ว เธอก็ไม่มีใครสนใจ และจ้องจะรังเกียจท่าเดียว มีเพียงคุณคนสวยใจดีท่านนี้เท่านั้น ที่แสดงออกถึงความเมตตาชัดเจน
“นั่งลงสิหนู เอานี่กินน้ำก่อน” คุณพรทิพย์ยื่นขวดน้ำดื่มที่เธอสั่งคนขับรถให้ไปซื้อมาให้เด็กน้อยดื่ม หลังจากที่พาออกมาจากร้านเ
