บทที่ 6. ทดลอง
เส้าเหว่ยชะงักนิ่งอึ้งเพราะไม่ค่อยเข้าใจคำพูดของนางเท่าใดนัก นางจะ ‘เลีย’ มังกรของเขากระนั้นหรือ
และยังไม่ทันที่แม่ทัพหนุ่มจะได้คิดสิ่งใดต่อ ร่างเล็กก็ขยับไปอยู่ที่หว่างขาเขาเสียแล้ว และไม่ถึงอึดใจต่อมา ใบหน้างามก็ก้มลงไปหามังกรคอหักของเขา พร้อมกันนั้นนางก็ใช้มือช้อนมันขึ้นมา มันยังคงโงนเงนอย่างกับคนไม่มีแรงยืน ทำให้แม่ทัพหนุ่มรู้สึกอายขึ้นมา เมื่อได้เห็นลูกชายของตนอีกครั้ง
“ช่างน่าเวทนายิ่งนัก นี่หรือคือสิ่งที่ข้าเคยภาคภูมิใจ” เขายังคงมองมังกรของตนที่เคยแข็งขืนสู้มือ
ทว่าบัดนี้มันกลับไม่ต่างจากมะเขือยาวที่ถูกเผ่าเลย
อี้เหอเงยขึ้นมามองสีหน้าแม่ทัพ เมื่อเห็นนัยน์ตาเขาเศร้าหม่นก็นึกสงสารอีกครา นางจึงยิ้มให้เขาเพื่อเป็นการปลอบประโลม ก่อนจะก้มลงมาสนใจสิ่งที่หลับใหลตรงหน้าต่อ นางขยับเข้าใกล้อีก จากนั้นก็เริ่มใช้ปลายลิ้นสีแดงยื่นออกมาสัมผัสที่ส่วนปลาย แม้ม
