บทที่ 7. อยู่ในโลกนิยาย
หลังจากเปลี่ยนอาภรณ์ให้เขาแล้วเสร็จ อี้เหอก็เดินไปจุดเทียน และออกจากห้องไปตรวจตราดูประตูนอกว่าปิดแล้วหรือยัง ซึ่งด้านนอกนี้ดูเหมือนไม่มีอะไร ทว่าหากสังเกตดีดีจะเห็นว่ามีคนแอบซุ่มอยู่ตามมุมต่าง ๆ และคนเหล่านี้ก็ไม่น่าจะใช่ยาม
ดีหน่อยที่พวกเขาไม่เข้ามาในเรือนหลักที่นางพักอาศัย คาดว่าจางไห่คงสั่งเอาไว้ไม่ให้เข้ามายุ่มย่ามกระมัง
“อยู่ในถ้ำเสือแล้ว จะออกไปก็คงยาก” หญิงสาวพึมพำก่อนจะเดินกลับเข้ามาในเรือนพักของตน จากนั้นก็ปิดประตูลงกลอนเหมือนทุกวัน และห้องที่นางนอนนี้ก็เป็นห้องเดียวกันกับห้องของแม่ทัพ ซึ่งจางไห่ให้เหตุผลว่านางจะได้ดูแลสหายเขาง่ายขึ้น
ทว่าสิ่งที่อี้เหอคิดคือ คนของเขาจะได้ตรวจตราได้ง่ายมากกว่า หากพักหลายห้อง ก็ต้องใช้คนเฝ้ามากขึ้นอีก
หญิงสาวไม่ได้โง่ นางก็แค่หลงเข้ามาในดงมัจจุราชแล้วไม่อาจออกไปได้ก็เท่านั้น สุดท้ายเลยต้องทนอยู่ไปก่อน เพรา
