หมอลงเสียงคำว่าแรด...หนักแน่นมาก แต่เธอก็ไม่เจ็บหรอกนะ เพราะคนที่กำลังด่าเธอ คือคนที่เกลียดเธอเข้ากระดูกดำ หากทัดเทพหรือนภาพรเป็นคนด่า เธอก็คงต้องเริ่มทบทวนตัวเองแล้วล่ะ
“เดียร์ไม่ได้นับเราเป็นเพื่อนนี่”
นาเดียร์ยิ้มมุมปาก “เพิ่งรู้ตัวเหรอ ความรู้สึกช้ามากนะ น่าสงสาร แต่ก็เหอะนะ เธอมันเป็นคนโลกสวยนี่ ก็เลยไว้ใจ...”
“สงสารตัวเองดีกว่านะ” เธอสวนออกไปนิ่ม ๆ ไม่ใช่เพราะโกรธหรอกนะ แต่แค่อยากให้อีกฝ่ายดิ้น ดิ้นแล้วก็เผยตัวตนออกมาให้หมดเปลือกเลย
“หึ!” นาเดียร์ยิ้มหยัน “มั่นใจขึ้นเยอะเลยเพื่อนฉัน คิดว่าอาชวินจะเอาจริงเหรอ เขามีคู่หมั้นอยู่แล้ว เป็นผู้หญิงระดับเดียวกันซะด้วย อย่างเธอเป็นได้แค่ทางผ่านเท่านั้นแหละ”
“ทางผ่านก็ยังดีกว่าเป็นของเล่นนี่”
“นังพิมพ์!”
“ไมได้ว่าใคร อย่าเจ็บ!” เธอพูดร้ายกาจออกไปอย่างนั้นได้ยังไงนะ อยากตบปากตัวเองจัง “เอาเป็นว่าพอแล้ว ไม่ต้องพูดเรื่องนี้แล้ว จบเถอะ เร
