“จะเพราะอะไรก็ช่างเหอะ แค่นี้ก็โอเคแล้ว กลับไปแต่งตัวที่คอนโดมั้ย หรือจะไปชุดนี้ก็ได้ เพราะแค่นี้ก็สวยบาดใจจะแย่แล้ว”
“เหอะ” เธอแบะปากมองบน “เนี่ยแหละนะผู้ชาย พออยากได้ก็ทำได้ทุกอย่าง แต่พอได้แล้วก็ทิ้งขว้าง กลายเป็นของตายซะงั้น...”
“ไม่ใช่ผมแน่ ผมไม่มีวันทิ้งคุณหรอก”
“ตอนนี้ก็พูดได้สิ”
“งั้นลองได้กันมั้ยล่ะ” เขาเผลอกลับมาเป็นตัวของตัวเองในเสี้ยววินาทีนั้น ก่อนจะเห็นสายตาราวงูพิษของพิมพ์ใจจึงรีบแก้ตัวทันที “เปล่านะ ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น คือผมหมายถึงลองคบกันดูก่อนก็ได้ไง”
“ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่”
“อ๋อ” แลวเขาก็หัวเราะร่าออกมาเพื่อแก้เก้อ “ตกลงไปเปลี่ยนชุดมั้ย”
“ไม่ต้อง ไปชุดนี้แหละ สวยแล้ว”
“ใช่ สวยมากด้วย”
“ประชดเหรอ?”
“เปล่านะ ผมพูดจริง อย่าหาเรื่องสิพิมพ์”
“ใครหาเรื่อง!” พูดเสียงเข้ม พร้อมทำหน้ายักษ์ ชายหนุ่มหงอทันที...โอ๊ย...นาทีนี้...เธอล่ะรู้สึกมีความสุขมากถึงมากที่สุดเ
