กลเกมสวาท บทที่ 6
1000 Words
จินดามณีร้องออกมาอย่างสุดจะกลั้น เคนตวัดลิ้นร้อนไปบนยอดปทุมกลมกลึงสีสวย ดูดกลืนและลิ้มเลียมันโดยไม่สนใจว่าจะทำให้เจ้าของบิดกายเร่า ๆ ไปตามจังหวะของปากที่ระรัวลิ้นถี่ยิบ
“อืม...มันยังหวาน ยังน่าดูดเหมือนเดิมเลยนะที่รัก”
เสียงของเขาทำให้หญิงสาวเกิดความขยะแขยงแต่กลับแอ่นอกรับปลายลิ้นของชายหนุ่มที่กลืนยอดอกสีสวยเข้าไปในปาก เคนดูดเลียจนมันเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายของเขาเหมือนความหิวกระหายนั้นยังไม่เพียงพอ
“อือ...อ๊าย...เคน...อื๊อ”
หญิงสาวหอบกระเส่า เขาทั้งดูดเม้มยอดอก ลิ้นร้ายของเขาฉกลงไปรอบ ๆ ปลายติ่งเนื้อเล็ก ๆ สีเข้มที่ชูชัน แก่นกายของเขาถูไถอยู่บนหน้าขาของหญิงสาว ท่อนขาแกร่งแยกเรียวขาของเธอให้แยกจากกัน
มือหนาใหญ่ทั้งสองบีบบี้เคล้นคลำ ขยำขยี้จนสองเต้าเป็นรอยแดง ปากของเขาเลื่อนต่ำลงไปถึงหน้าท้องแบนราบ เคนยังจดจำรอยสักบนหน้าท้องของเธอได้
ตอนนี้มันหายไปแล้วโดยปราศจากร่องรอย แต่เขาก็ยังทำเหมือนว่ามันยังคงอยู่และคนที่นอนเหยียดยาวอยู่ใต้ร่างก็เคยชอบให้เขาจูบไซ้ที่ตรงนั้น ที่ต่ำกว่าใต้ท้องน้อยและอีกเพียงนิดเดียวมันก็ใกล้กับไรขนอ่อนนุ่มที่ปกคลุมอยู่บนเนินสวาทอวบอูม
ชายหนุ่มไม่ได้สังเกตเลยว่ามีความแตกต่างอยู่มากมายบนเรือนกายของผู้หญิงที่เขากระชากลากถูจากลอนดอนมาจนถึงปราสาทแสนสวยในยอร์คเชีย เขาแทบไม่สังเกตเลยว่าความแตกต่างนั้นแท้จริงแทรกตัวอยู่ในทุกอณูของเรือนร่างสาวที่ร้อนผะผ่าวอยู่ใต้ร่างเขา
“คุณชอบให้ผมทำแบบนี้...แบบนี้...ครางสิพริซซี่ พอผมทำให้คุณก็ครางมันเสียงดังและยั่วผมไปพร้อมกันด้วย”
เขางึมงำอยู่บนหน้าท้องของหญิงสาว ปากร้อนร้ายลากเลื่อนไปจนถึง
กลุ่มไยไหมก่อนจะแทรกลิ้นเปียกฉ่ำเข้าไปในร่องฉ่ำหวาน มันชื้นแฉะอย่างที่เขาต้องการ เขาคุ้นเคยกลิ่นนั้น กลิ่นหอมหวานในป่าชื้นแฉะและหยั่งลิ้นเข้าไปถึงแอ่งน้ำหวานข้างใน
“อ๊า...อ๊าว...ซี๊ด...”
จินดามณีไม่เคยร้องออกมาด้วยน้ำเสียงแบบนี้ แบบที่ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ร้อนร่านของชายหนุ่มให้ยิ่งเตลิด ยิ่งเขาได้ยินเสียงเธอครวญครางดังเท่าไหร่มันก็ยิ่งทำให้เขาเกิดอารมณ์ต้องการมากขึ้นเท่านั้น
“คุณชอบปากของผม...พริซซี่...ผมรู้ว่าคุณชอบปากของผมมากแค่ไหน”
เขาแทรกลิ้นหนาเข้าไปจนเจอติ่งเนื้อเล็ก ๆ ภายในและดูดมันเบา ๆ เพื่อรับรสฉ่ำหวานท่ามกลางร่องอันฉ่ำแฉะ เธอก็คงเกิดความอยากและต้องการเขาเต็มที่แล้วเหมือนกัน ร่างของหญิงสาวสะท้านทำให้เขายิ่งหยั่งลิ้นลึกเข้าไปในหลืบสวาทจนร่างสาวบิดกายพลิ้วไปมา
“เคน...อื๊อ...ซี๊ด...อ๊าว...อ๊า”
ความทรมานและความซาบซ่านในอารมณ์เหมือนไม้เลื้อยที่กำลังร้อยรัดร่างของหญิงสาวไว้ด้วยพลังแห่งความเป็นชายของเขา จินดามณีบอกไม่ได้เลยว่าเธอรังเกียจหรือต้องการสัมผัสเร่าร้อนจากเขากันแน่ แต่ที่รู้คือตอนร่างกายของเธอกำลังตอบสนองต่อการรุกล้ำของเขาด้วยความฉ่ำชื้นที่ไหลทะลักออกมาระหว่างซอกขา
“อยากล่ะสิ พริซซี่...ผมรู้ว่าคุณอยากมันมากแค่ไหน”
ลิ้นร้อนของเขาสัมผัสกับติ่งเนื้อและดูดมันเบา ๆ ไล้เลียไปรอบ ๆ ร่องชื้นและกลีบทั้งสอง กลืนความหวานฉ่ำและหยั่งลิ้นร้ายเข้าไปในหลืบถ้ำที่ทำให้เขาประหลาดใจเล็กน้อยด้วยการตอดรัดรุนแรงของมัน
“โอว...เยี่ยม” เขาขบกรามเบา ๆ “มันยังแน่นดีนี่ที่รัก”
“เคน...ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ...อย่าทำอย่างนี้เลย”
“ปล่อยน่ะปล่อยแน่พริซซี่ แต่คงไม่ใช่ตอนนี้หรอกที่รัก ผมจะทำให้คุณอยาก...อยากจนทนไม่ไหว”
เขาทำให้เธอเกือบจะทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ จินดามณีไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อน มันเป็นความเสียวซ่านในทุกอณู มันร่านร้อนจนร่างกายของเธอที่เปียกฉ่ำกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยง เธออยากให้เขาทำมันต่อไป จรดปลายลิ้นและแนบริมฝีปากร้ายกับแกนกายสามเหลี่ยมของเธอ
เคนรัวลิ้นของเขาไปบนกลีบฉ่ำแฉะ มันเปียกเยิ้มไปด้วยยน้ำรสหวาน มันทำให้เขาร้อนร่านจนอยากจะจับเรียวขาของเธอแยกออกแล้วเสือกกายของเขาเข้าไป แต่เสียงครางของเธอทำให้เขายังรัวลิ้นที่ติ่งสวาท ดูดกลืนมันด้วยความอยากที่ทำลายความอับอายของหญิงสาว
“อูว...เคนคะ...อ๊าว...อ๊า...ซี๊ด...อ๊า”
“ครางอีกที่รัก...เสียงดัง...อย่างนั้นแหละ...อย่างนั้น”
บทที่ 6
ถึงจะไม่เคยเป็นคู่ขาของเคน แม็คไนต์ แต่เขากลับมีอำนาจบางอย่างที่ทั้งเร่าร้อนและแรงกล้าทำให้จินดามณียอมสยบให้กับความร่านร้อนที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ความกลัวก็มีมากแต่ความอยากกกลับทำให้หญิงสาวอ่อนเดียงสารู้สึกถึงด้านมืดในจิตใจที่กรงขวางกั้นกำลังถูกทำลายด้วยการปลุกเร้าอันรันจวน
แก่นกายชายที่ถูไถดุนดันอยู่บนหน้าขาใกล้ ๆ กับเนินสาวทำให้จินดามณีสุดจะเก็บกลั้นความหวั่นไหวที่เร้นลึก ถึงจะเกลียดจะกลัวแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าผู้ชายหล่อเหลาอย่างเคนจะทำให้เธอเริ่มเคลิ้มไปทีละนิดจนเกือบเสียศูนย์
- Writer
