กลเกมสวาท บทที่ 7
1013 Words
“อือ...ปล่อยฉัน”
จินดามณีครางเสียงดังแหบเบา ๆ แต่เคนไม่ยอมหยุด เขาตั้งหน้าดูดวับความหวานชุ่มฉ่ำจากกลีบฉ่ำเยิ้มชุ่มแฉะด้วยอารมณ์ที่ตอนนี้อยากมากกว่าโกรธเสียแล้ว
แต่เคนก็ยังไม่ลืมแผนตลบหลังผู้หญิงใจง่าย เขาหยัดกายขึ้นแล้วจับเรียวขาของหญิงสาวทั้งสองแยกออกและดึงเข่าของเอให้ตั้งชัน ท่านั้นทำให้จินดามณีตกใจ
แต่เธอทำอะไรไม่ได้เพราะข้อมือทั้งสองถูกตรึงไว้ด้วยเชือกที่รัดไว้แน่นหนา แขนของเธอเหยียดอยู่เหนือศีรษะ กายสาวบิดเร่า มีเพียงดวงตาคู่งามที่มองท่อนลำชูชันของเขาแข็งขันตรงหน้า
แก่นกายของเคนพุ่งผงาดและมีขนาดใหญ่จนน่าหลัว ปลายมนและรอยหยักนั้นเปียกแฉะจากกำหนัดร้อนของเขาที่กำลังผลาญเผาความรู้สึกนึกคิด จินดามณีส่ายหน้าไปมา
“ผมรู้ว่าคุณอยาก...พริซซี่...ดูนี่สิ...” เขาว่าแล้วลูบไล้ส่วนปลายของตัวเองที่มันเหยียดพองน่าครั่นคร้าม
“มันรู้ว่าคุณอยากมัน”
“ไม่...เคน...อย่านะคะ...อย่า...อึก!”
เสียงนั้นขาดหายไปในลำคอเมื่อเคนไม่ฟังเสียงเธอแต่กลับสนองตอบคำร้องขอด้วยการเสือกความใหญ่โตเข้าไปที่ร่องแคบระหว่างซอกขา แต่แค่ส่วนปลายก็ทำให้จินดามณีเจ็บปวดจนใบหน้าหวานบิดเบี้ยวเหยเก
“เคน...ฉันเจ็บ...ออกไป...ออกไป”
ร่างอ้อนแอ้นหยัดสะโพกขึ้น เธออยากผลักไสเขาออกไปแต่ไม่รู้จะทำยังไงในขณะที่เคนก็นึกแปลกใจเช่นเดียวกัน เขาร่วมรักกับน้ำเพชรมาหลายครั้งหลายหน แต่ครั้งนี้เหมือนเธอเป็นคนใหม่
ความคับแน่นในโพรงสวาทมันตอดรัดส่วนปลายความเป็นชายของเขาแน่น ออกจะแน่นเกินไปด้วยซ้ำ มันทั้งคับทั้งรัดจนเหมือนกับว่าน้ำเพชรยังเป็นสาวบริสุทธิ์ยังไงยังงั้น
“แยกขาให้กว้างอีกซี...แบบนี้กล้องของผมก็จับภาพคุณไม่ถนัด”
จินดามณีเบิกตาโพลง เจ็บตัวยังหายแต่เธอเจ็บใจที่เคนหวังจะให้ภาพการร่วมรักครั้งนี้ถูกเผยแพร่ออกไปสู่สายตาคนอื่น เธอไม่รู้ว่าเขาตั้งกล้องวีดีโอไว้ตรงไหนแต่หญิงสาวอยากบอกเขาเหลือเกินว่า
“ปล่อยฉันเถอะค่ะเคน...ฉันไม่ใช่...โอ๊ย!...อ๊า!”
พูดไม่ทันจบประโยคจินดามณีก็ต้องกรีดร้องลั่นเมื่อเคนทะยานเข้าไปในตัวเธอจนมิดท่อนลำที่เขาหยั่งเข้าไปได้แค่ส่วนปลาย แก่นกายชายดำดิ่งลึกเข้าไปเหมือนถูกสูบหายไปในถ้ำลึกล้ำ
“เคน...อ๊า...อ๊าย!”
“แบบนั้นล่ะพริซซี่...ที่ผมอยากได้ยิน....อูว...พระเจ้า...ทำไมมันทั้งคับทั้งแน่นแบบนี้”
เคนแค่สงสัยแต่เขาไม่ได้ใส่ใจเพราะตอนนี้หน้ามืดตามัวด้วยความโกรธและกำหนัดที่แล่นพล่าน ชายหนุ่มทะยานลึกเข้าไปในกายหญิงสาว จินดามณีกัดฟันครั้งแล้วครั้งเล่า ความเจ็บปวดรวดร้าวกัดกินความอดทนของหญิงสาวจนแทบหมดสิ้น
เขาบดเบียด สอดแทรกและคลึงเคล้าแก่นกายชายที่เหยียดยาวขยายกับทุกอณูของกลีบเนื้อบอบบาง สะโพกสอบหนาเกร็งเป็นจังหวะพร้อม ๆ กับเนื้อหนังแน่นหนับของหญิงสาวที่ตอดรัดความยาวอลังการของเขา
“อูว...อาว...ซี๊ดดดด...”
เคนห่อปากเพราะกลีบสวาทของหญิงสาวบีบรัดเขาแน่นกว่าทุกครั้ง มันเป็นการเมคเลิฟที่เขารู้สึกเสียวซ่านกว่าครั้งไหน ๆ น้ำเพชรอาจมีดี เธออาจจะออกกำลังความเป็นหญิงทำให้ผู้ชายทุกคนประทับใจก็เป็นได้
“เก่งเหลือเกิน พริซซี่...อูว...อาว...เก่งแบบนี้นี่ไงถึงได้มีผู้ชายอยากได้คุณกันนัก”
“เคน...ฉันไม่ได้...อือ...อือ”
ที่จริงแล้วจินดามณีครางออกมาด้วยความเจ็บปวด เขาทะยานดิ่งเข้าไปลึกก่อนจะถอนมันออกมาแล้วดันกลับเข้าไปใหม่ ทำซ้ำ ๆ อย่างนั้นจนหญิงสาวรู้สึกถึงความฉ่ำเยิ้มที่ทำให้เธอเริ่มคลายปวด
เธอคิดว่าจะไม่เกิดอารมณ์ร่วมกับเขา แต่ความยืดหยุ่นที่เร่งเร้าอยู่ในกลีบฉ่ำหวานกลับทำให้หญิงสาวเผลอจับไหล่เขาแล้วกดร่างของคนตัวตัวให้เบียดชิดกับตัวเธอจนแทบจะหลอมละลายเป็นเนื้อเดียวกัน
“อูว...เคน...อูว...อ๊าว...อา...”
เสียงร้องครวญครางและช่องรักที่ขมิบตอดรัดอย่างรุนแรงทำให้อารมณ์หนุ่มยิ่งคุโชนและเมื่อแก่นกายของเขาที่ดิ่งลึกเข้าไปในถ้ำแคบรัดเริ่มลื่นไหลก็ยิ่งทำให้ชายหนุ่มได้ใจ เขาทะยานเข้าไปจนลึกสุดลึก
“อา...อาว...อูว...พริซซี่”
ถึงนี่จะเป็นการแก้แค้นแต่ร่างนุ่มกลับทำให้ชายหนุ่มคึกแข็งและราวกับไฟรักคุโชนแผดเผาร่างของเขาเกือบมอดไหม้ เคนไม่เพียงสอดเสียดแก่นกายเข้าไปจนลึกในร่างของเธอแต่เขายังก้มลงไปหาสองเต้า ฟอนเฟ้นเคล้นคลึงและดูดเม้มมันเต็มอุ้งปาก กลืนยอดอกชูชันเข้าไปอย่างหิวกระหายและปรารถนาดับความอยากที่กำลังผลาญเผากายของเขาจนร้อนร่าน
“พริซซี่...ผมเสียวจังเลยทูนหัว...อา...อา...อูว”
ทั้งเธอและเขารับรู้ถึงความร้อนผ่าวที่กำลังแผดเผากายสาวและหนุ่ม เคนรู้สึกว่าแก่นกายชูชันเหยียดยาวของเขาร้อนเต็มที่และจินดามณีก็รู้สึกถึงช่องรักของเธอกำลังฉ่ำเยิ้มรับความร้อนระอุที่สอดเข้ามาในกายนั่น
“พริซซี่...ผมใกล้จะเสร็จแล้วนะ...ยาหยี...โอว...โอว”
“ไม่...ไม่...เคน...ยะ...อย่า...อย่า”
บทที่ 7
เสียงร้องห้ามของหญิงสาวเบาเกินกว่าเสียงครวญครางของชายหนุ่มที่ดังออกมาจากแรงระเบิดของพลังที่หลั่งล้นเมื่อเขาไม่อาจทนกลั้นความเสียวซ่านจนถึงจุดสุดยอดได้
- Writer
