“ไหนเราลองมาพูดกันดี ๆ ดูสักห้านาทีมั้ย อยากรู้มีใครตายหรือเปล่า”
เสียงหวานเรียบพูดด้วยระดับเสียงที่ปกติพยายามอย่างมากในการควบคุมอารมณ์ไม่ให้ปะทุออกมา แล้วสิ่งที่กำลังเสนอไปก็เป็นตัวเลือกและวิธีการทำให้เราอยู่กันอย่างสงบสุข
ฉันพยายามมาตั้งแต่เมื่อวานผลที่ออกก็อย่างที่เห็นแต่ไม่ว่ายังไงก็ต้องพยายามกันต่อไป พยายามใจเย็นกับคีตาไม่ต่อปากต่อคำ ตอนนี้คีย์ฟื้นแล้วอาจจะมีผลทำให้อารมณ์โกรธลดน้อยลงก็ได้
พยายามกันต่อไปที่ว่าคือมีแค่ฉันคนเดียวที่ทำ...
“เริ่มจากตัวเองก่อนเลย” นัยน์ตาคมที่มองมาเป็นการย้ำเตือนกับประโยคสุดท้ายที่ออกจากปากฉันก่อนหน้านี้ มันฟังดูไม่ดีตรงไหน? ก็อยากรู้จริง ๆ ว่าจะมีใครตายหรือเปล่า
“ก็ทำอยู่อย่าเรื่องกันสิ...ปล่อย” เริ่มจากฉันย่อมได้อยู่แล้ว พยายามเงียบปากขนาดนี้ยังไม่พอใจยังจะหาเรื่องกันไม่หยุดพัก การที่คีตาหายไปแบบเมื่อเช้าอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดที่ทำให้เราไม่ต้อง
