วันต่อมา... (อย่าลืมนะลูก เจอกันตอนหกโมงเย็นที่หน้างาน) เสียงเฟียร์โทรกำชับลูกชายเพียงคนเดียวของตัวเอง เนื่องจากวันนี้เป็นวันที่ชายหนุ่มจะต้องไปออกงานกับเธอแทนเซน "ครับ" โซ่ก็ขานรับตอบกลับคนเป็นแม่ไปก่อนที่ปลายสายจะกดวางสายเมื่อคนตัวสูงรับคำ ซึ่งโซ่เองก็ไม่ได้อะไร จัดการแต่งตัวต่อเพื่อที่จะออกไปทานข้าวกับรดาตามที่นัดกันไว้ "เสร็จหรือยังโซ่" เสียงรดาเดินเข้ามาเอ่ยถามคนรักขึ้น "ครับ" เจ้าของใบหน้าหล่อก็พยักหน้าตอบกลับทำท่าจะเดินออกไป แต่แล้ว... "หรือเราจะทำอะไรก่อนไปกินข้าวกันดีนะ" หญิงสาวสวยในชุดเดรสเอ่ยชักชวนแฟนหนุ่มที่ยืนอยู่ โซ่ที่ได้ยินแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะยกยิ้มเอ่ย "ไหนว่าหิวข้าวไง เห็นบ่นตั้งแต่ถึงห้องแล้ว ถึงกับมาปลุกโซ่เองเลย" "ตอนแรกก็หิวข้าวแหละ แต่พอเห็นแฟนแต่งตัวหล่อ ก็เริ่มหิวอย่างอื่นด้วย..." ว่าแล้ว รดาก็แสดงแววตายั่วยวนออกมาไม่หยุด ทว่าในตอนนั้นเอง... ครืดดด ~ เสี