@วันเกิดโซ่
"แฮปปีเบิร์ทเดย์นะลูกชายสุดหล่อของแม่" เสียงแม่ผมเอ่ยบอกพลางดึงผมเข้าไปสวมกอดด้วยความรักใคร่ ซึ่งผมเองก็กอดตอบกลับอีกคนไปอย่างรู้สึกรักใคร่ไม่ต่าง ทว่าขณะที่เราสองคนกำลังยืนกอดกันอยู่
ตึก
ตึก
เสียงเท้าของคนที่กำลังเดินตรงเข้ามาในบ้านก็ดังขึ้นทำให้ผมกับแม่ผละออกจากกันหันไปมอง
"สวัสดีครับลุงเดรค น้าเมษา" ผมยิ้มเอ่ยทักทายสองคนที่เข้ามาใหม่ด้วยท่าทีสุภาพ โดยทั้งสองก็ยกยิ้มตอบกลับพร้อมกับอวยพรวันเกิดให้ผมเหมือนทุกปี ทว่า...
"..." สายตาของผมพยายามมองส่องหาร่างเล็กของใครอีกคนที่ควรจะมาด้วยในวันนี้เหมือนกับทุกปี แต่แล้วใบหน้าผมก็ต้องชะงักไป
"วันนี้น้องไม่ได้มานะโซ่ พอดีน้องบอกว่าไม่ค่อยสบายน่ะ" หลังจากที่น้าเมษาพูดจบ ผมก็รู้สึกหนักอึ้งขึ้นมาภายในใจ เพราะนี่เป็นวันเกิดผมปีแรก...ที่น้องมีนาไม่ได้มา
"ครับ" ผมได้แต่พยายามสลัดความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับตัวเองออกพร้อมกับยิ้มตอบกลับน้าเม
