ด้านมีนา
"ขอบคุณนะคะที่พามีนาออกไปเดินเล่น" เรียวปากเล็กเอ่ยบอกรุ่นพี่หนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าหลังจากที่ทั้งสองกลับมาถึงคอนโดคนตัวเล็ก
"ไม่เป็นไร ยิ้มเยอะ ๆ” เทมป์ยิ้มบอกพลางยกมือขึ้นไปโยกหัวเล็กเล่นด้วยความเอ็นดู เขาเอ็นดูมีนาเหมือนน้องสาวแท้ ๆ คนหนึ่ง ทำให้ไม่อยากที่จะเห็นอีกคนต้องเศร้าหมองไม่สดใสเหมือนเคย
"..." เจ้าของใบหน้าใสที่ได้ยินคำบอกก็ยกยิ้มบาง ๆ ออกมา
"เดี๋ยวพี่กลับแล้ว เราก็อาบน้ำนอนเลยนะ ไม่ต้องไปนั่งหงอยแล้ว"
"ค้าาา...กลับดี ๆ นะคะ"
"อืม ฝันดีนะ"
"ฝันดีค่ะ^^" สิ้นเสียงหวานเอ่ยบอก เทมป์ก็ยิ้มเดินออกไปโดยมีสายตาของมีนาที่มองตามแผ่นหลังกว้างของรุ่นพี่ตัวสูงไปด้วยความสุขใจที่ถึงแม้เธอจะรู้สึกไม่ดีแค่ไหน แต่ก็ยังมีคนรอบข้างที่ห่วงใยและพร้อมให้พลังบวกแก่กัน
"สักวัน...มีนาจะเข้มแข็งกว่านี้ให้ได้ค่ะ" ริมฝีปากบางขยับเอ่ยพลางเดินตรงเข้าไปภายในห้องนอนสวยของตัวเอง
สามวันต่อมา...
