คำขู่ของเนื้อนางดังก้องขึ้นมาในสมองอีกครั้ง และมันก็ทำให้เนื้อนวลอ่อนแรง น้ำตาไหลพราก หล่อน... หล่อนไม่มีทางเลือก
“ฉัน... ฉันขอโทษค่ะ ฉัน...”
ท่าทางที่เปลี่ยนไปของเนื้อนวลทำให้คิริลประหลาดใจ
“เมื่อกี้เธอยังเป็นฟืนเป็นไฟอยู่เลยเนื้อนวล แล้วทำไมตอนนี้ถึงได้...”
คิริลยังพูดไม่จบประโยค เนื้อนวลก็แทรกขึ้นเสียก่อน
“ฉัน... ฉันรู้แล้วว่าตัวเองคิดบ้าๆไปเอง คุณไม่มีทางมองพี่นาง ใช่ไหมคะ”
สองแขนที่ผลักไสเขาตอนนี้เปลี่ยนเป็นกอดรัดแน่น มือบางเลื่อนต่ำลงไปยังขอบกางเกงขายาวของคนตัวโต
“ลืม... ลืมเรื่องเมื่อกี้ไปเถอะนะคะคุณคิริล...”
“อย่ามาใช้วิธีนี้กับฉันเนื้อนวล บอกมาว่าเธอซ่อนความจริงอะไรกับฉันอยู่ บอกมา”
คิริลพยายามจะดันร่างอรชรที่กอดเขาแน่นให้ออกห่าง เพื่อที่จะเค้นหาความจริงที่คาใจอยู่ แต่สุดท้ายแล้วก็ต้องหลงลืมทุกสิ่งไปอย่างเฉียบพลัน เมื่อจู่ๆ มือบางก็สอดเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ต ไปลูบไล้แผงอกกว้า
