ทั้งสองคนอึ้งหนักก่อนที่จ๊ะเอ๋จะขอตัวออกมาโดยร้องขอไม่ให้ของขวัญตาม เธอหยุดนั่งร้องไห้อยู่ที่สวนสาธารณะ
บ้านสุขสันต์ 23.00น.
"หายไปไหนมาแม่ไปเคาะเรียกก็ไม่เปิดประตูโทรไปก็ติดต่อเลยใช้กุญแจสำรองไขไม่เจอเราจนตอนนี้รามกับมะเหมี่ยวขับรถออกไปตามหา" แม่รีบเดินมาหอบหิ้วเมื่อจ๊ะเอ๋กลับมา
"หนูแค่ออกไปเดินเล่นค่ะขอโทษด้วยนะคะ"
"คราวหน้าช่วยบอกแม่สักนิดหรือบอกรามก่อนก็ได้แม่ใจจะวาย"
"ค่ะ"
แกร๊ก
"เธอเป็นบ้าอะไรจ๊ะเอ๋!!! " เมื่อเปิดประตูเข้ามารามตวาดเสียงเเข็งเดินตรงดิ่งมายืนข้างจะเอ๋ "คนเขาตามหากันให้ทั่วเดี๋ยวนี้ชักจะเอาใหญ่แล้วนะความดื้อดึง"
แววตาเกรี้ยวกราดสาดเข้าใส่ไม่ยั้ง ในขณะที่จ๊ะเอ๋นั่งบนโซฟาข้างแม่ รามยืนอยู่โดยมีมะเหมี่ยวขนาบข้าง
"คุณแม่ค่ะจ๊ะเอ๋ไม่เคยขอร้องอะไรคุณแม่เลยแต่ครั้งนี้หนูขออะไรสักอย่างจะได้ไหม" เสียงอ่อนหันมาถามแม่ที่นั่งกุมมือเธอด้วยใจห่วง
"ขออะไรว่ามาเลยลูก"
"หนูอย
