หลังจากไอ้ลูกน้องร่างยักษ์ออกไปฉันก็ขยับตัวลุกแล้วกระโดดสองขามาข้างๆลิลินก่อนจะนั่งลงทันที และสะกิดบอกให้ลิลินให้หันหลังชนกับฉัน ฉันค่อยๆแก้มัดให้ลิลินด้วยความยากลำบาก เพราะพวกมันมัดแน่นอีกทั้งมองไม่เห็นไง ก็เลยต้องคลำหาเรื่อยๆ
แต่ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น ใช้เวลาสักพักฉันก็สามารถแก้มัดให้ลิลินได้ ก่อนเธอจะแก้มัดที่ปากและขาของตัวเอง
“นิน(แพรวา) ทนหน่อยนะ” ลิลินบอกก่อนจะเร่งแก้มัดให้ฉันจนในที่สุดก็เสร็จสักที
“มันได้ทำอะไรลินไหม” ฉันถามลิลินออกไปเมื่อร่างกายเป็นอิสระ
“ไม่ มันไม่ได้ทำอะไรลิน แต่ว่านิน(แพร-วา)ปากแตก มันตบนินหรอ” ลิลินพูดพร้อมกับใช้มือลูบแก้มฉันฝั่งซ้ายเบาๆ
“อืม ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เอง” ฉันตอบกลับ ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บแต่มันก็ไม่ได้สาหัสอะไร
“เราต้องไม่รอดแน่ๆนิน(แพรวา) ลินได้ยินว่ามันจะขายเราให้กับพวกต่างชาติ” ลิลินพูดด้วยความกลัว
“ลินไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวคุ
