ทุกอย่างตอนนี้ยังคงเหมือนเดิมค่ะ อีกไม่นานฉันก็จะได้ไปจากที่นี่แล้ว เพราะตอนนี้มีคนที่เข้ามาเรียนรู้งานเลขากับฉันที่คุณติณณภพเป็นคนเลือกเอง ฉันก็พยายามสอนงานเธอให้เป็นให้เร็วที่สุด ส่วนฉันกับคุณติณณภพตอนนี้ก็เหมือนเดิมค่ะ เราเป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องกันเท่านั้น เราสองคนไม่ได้พูดคุยอะไรกันอีกนอกจากเรื่องงานเท่านั้น
Rrrrrrrrr ระหว่างที่ฉันกับเลขาคนใหม่กำลังนั่งช่วยกันทำงานอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้น ก่อนจะเห็นว่าเป็นเบอร์แปลก
“สวัสดีค่ะ” ฉันกรอกเสียงไปตามสายเหมือนเคย
(ลินิน) แล้วเสียงของผู้ชายคนหนึ่งก็ดังออกมาจากปลายสาย ซึ่งคนที่จะเรียกฉันแบบนี้ก็มีแค่คนในครอบครัวเท่านั้น แต่ทำไมน้ำเสียงที่เรียกฉันมันไม่เหมือนพ่อจักร
“ค่ะลินิน ไม่ทราบว่านั่นใคร” ฉันถามกลับ แต่เสียงผู้ชายก็เงียบไปก่อนจะได้ยินเสียงเล็กของผู้หญิงดังขึ้นแทน
(นิน อย่ามานะนิน อย่าไปฟังอาจอมนะ!) เสียงนั่นมันเสียงของ ลิลิ
