ติณณภพ
ผมลากร่างบางของแพรวาเข้ามาในห้องทำงานของตัวเองทันที เธอทั้งดิ้นทั้งขืนตัวเอง แต่เอาชนะแรงผมไม่ได้ จนเข้ามาในห้อง ผมปิดประตูและล็อคทันที
“ที่บอกเลิกกับฉันเพราะมันใช่ไหม!” ผมถามแพรวาออกไปด้วยอารมณ์ที่รุนแรง แล้วใครมันจะควบคุมได้ล่ะที่เห็นเมียตัวเองลงจากรถผู้ชายที่เคยห้ามมาตลอดว่าอย่ายุ่งเกี่ยวกับมัน
ผมพยายามที่จะทำใจยอมรับเรื่องที่แพรวาบอกเลิกเพราะเหมือนกับว่าเธอจะไม่ยอมแล้วจริงๆ พยายามเข้าใจว่าเหตุผลที่เธอพูดมันก็จริงทุกอย่าง แต่พอมาเจอแบบนี้มันทำให้ผมเปลี่ยนความคิดทันที เพราะเธอบอกเลิกผมได้ไม่กี่วันก็ออกไปกับผู้ชายคนอื่นได้อย่างสบายใจ และแน่นอนว่ามันไม่ใช่เรื่องงานแน่นอน ถ้าเป็นแบบนั้นผมต้องรู้
“แล้วถ้าฉันบอกว่าใช่ คุณจะยอมเลิกกับฉันหรือเปล่า” แพรวาถามกลับมานิ่งๆอย่างไม่รู้สึกผิดอะไร
“ไม่มีทาง! เธอคิดว่าฉันจะยอมปล่อยให้เธอเลิกกับฉันเพื่อไปคบกับมันหรอ” ให้ตายก็ไม่มีวัน
“แล้วคุณ
