“หยุดพูดได้แล้ว! กูไม่อยากฟังคำพูดแบบนี้จากมึงอีก!”
เรียวปากสีหวานเอ่ยเสียงแข็งปนสั่น
“หยุดเหรอ… นี่มันนั่นแหละ! คนที่โพสต์ว่าฉันเป็นมือที่สามน่ะ...!”
เสียงของเธอดังพอจะให้คนรอบข้างหยุดหายใจชั่วครู่ ทุกสายตาหันมามองทันที
“มีหลักฐานไหมล่ะ?”
เสียงพายุถามกลับเรียบ ๆ แต่หนักแน่น
ทอฝันชะงัก ริมฝีปากเผยอขึ้นเล็กน้อยแต่ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมา เธอไม่มีหลักฐาน ไม่มีภาพ ไม่มีข้อความ ไม่มีแม้แต่ใครจะยืนยันท่ามกลางฝูงชนที่เงียบงัน
ทอฝันเสียงเบาลง
“ยังไงก็ยัยนี่แน่ ๆ… พายุ… เชื่อฉันเถอะ ยัยนี่ไม่ใช่คนดีนะ”
พายุเสียงแข็ง แต่ไม่ตะคอก
“คนดีหรือไม่ดี มันไม่ใช่ข้ออ้างให้เธอทำร้ายใครได้”
เธอ แทนที่จะเรียกชื่อเธอเหมือนเคย พายุกลับเรียกทอฝันว่า เธอ
คำนั้นราวกับมีดกรีดลงกลางหัวใจทอฝัน ชั่วขณะนั้นอารมณ์ขุ่นมัวกลับกลายเป็นความชา ความรู้สึกถูกผลักออกไปให้กลายเป็นคนนอก
พายุพูดต่อ
“แล้วเธอเคยหันมองบ้างไห
