หน่วยกู้ภัย
"ไม่ใช่ว่ามึงไปมีเรื่องทะเลาะต่อยตีกับพวกอื่นอีกนะ" ลุงซึ่งเป็นญาติแท้ๆ กล่าวขณะที่ทำแผลให้กันต์ "เดี๋ยวก็ตายห่า เรียนหนังสือหนังหาก็ยังไม่จบ"
"ไม่ใช่พวกผมหรอกลุง"
"แล้วมึงเสือกเอาเนื้อไปลับมีดมันทำไม!"
"มันเป็นเหตุสุดวิสัย แก่แล้วขี้บ่นจังนะ"
"ก็มีหลานอย่างมึงแน่กูถึงต้องบ่น แล้วเด็กนี่ใคร..คนที่บริจาคเงินให้หน่วยกู้ภัยเราครั้งนั้นใช่ไหม อย่าบอกนะว่าแฟนมึง"
คำถามของลุงทำให้ทั้งคู่มองหน้ากันเลิ่กลั่ก กันต์ไม่ตอบกับอะไรจนกระทั่งพาริบบิ้นซ้อนมอเตอร์ไซค์กลับไปยังบ้านตัวเองโดยที่ไม่ถามความสมัครใจ เมื่อไปถึงเขายังบอกให้เธอลงจากรถ แต่ประตูบ้านกับเปิดออกเหมือนมีใครรออยู่ก่อนหน้า
"จอย.." กันต์สบถ
"ได้ยินว่าที่ตลาดมุมเมืองมีคนยกพวกตีกัน จอยเป็นห่วงว่าจะเป็นพวกกันต์ ก็เลยมาดูที่บ้าน"
"ไม่ใช่หรอกเป็นพวกเด็กขี้เห่อ ตีกันเอาเท่ละมั้ง"
"เป็นห่วงแทบแย่..ทำไมมือกันถึงต้องพันแผล?"
"เ
