วันเสาร์
"กูแวะมาดูมึง สภาพดูไม่ได้เลยนะ" เนื่องจากช่วงนี้กันต์ดื่มเหล้าหนักจึงทำให้ทรุดโทรม ริวเป็นห่วงจึงแวะมา "มึงไหวแน่นะไอ้กันต์"
"กูบอกแล้วไงว่าไม่ได้เป็นอะไร"
"สภาพมึงยิ่งกว่ากูตอนอกหักอีกนะ..ยังปฏิเสธว่าเป็นอะไร กูไปร้านจอยมา จอยมันก็บ่นว่ามึงเอาแต่ไล่มันอยู่นั่นแหละ"
"กูยังไม่อยากเจอใครตอนนี้"
"ถ้ามึงชอบน้องริบบิ้นก็แค่ไปบอก มึงจะอมให้น้ำลายบูดทำไมวะ แค่บอกว่าชอบน้องมันแค่นี้ยากตรงไหน! มึงก็แค่พูดออกไป"
ริวพยายามหาทางออกและแนะนำ แต่การที่ริบบิ้นไม่ตอบกลับหรือไม่มาวุ่นวายแปลว่าตอนนี้ชีวิตของเธอคงสุขสบาย ทำให้เขาไม่กล้าที่จะย่างก้าวเข้าไปใกล้ ทำได้เพียงใช้ชีวิตอยู่บนความโศกเศร้าและความเดียวดาย
"ริบบิ้นเองคงจะเจ็บเพราะกูมามาก" กันต์พูดแผ่ว
"มึงก็เลยจำเป็นต้องทำตัวเป็นพระเอกแล้วปล่อยน้องริบบิ้นไป"
"กูไม่ใช่พระเอก"
"ลืมไปว่ามึงมันเป็นตัวร้าย ชอบด่าชอบดุน้องริบบิ้นจะตาย อีกช่ว
