ท้ารักใจสั่งมา

บทที่10. คนใจร้าย |จูบแรก

เช้าวันต่อมา

เฮ้ยยยย!!

เสียงตกใจของชายหนุ่มปลุกให้ตัวเล็กที่นั่งหลับคอพับสะดุ้งโหยงในทันที ดวงตากลมแป๋วลืมตื่น มองเห็นอีกฝ่ายที่กำลังยกมือขึ้นมาปิดตรงกลางเป้าซึ่งสวมเพียงกางเกงบ็อกเซอร์ขาสั้นเอาไว้

"เธอมาอยู่ที่บ้านฉันได้ยังไงเนี่ย?" กันต์ถาม

"พี่ริวพาพี่กันต์มาส่งที่นี่ เขาบอกให้หนูอยู่รอจนกว่าพี่กันต์จะตื่น แล้วให้พากลับบ้าน ซึ่งหนูต้องกลับตอนเช้า รอคุณแม่ออกไปทำงานเพราะปกติหนูก็ตื่นสายอยู่แล้วค่ะ ที่บ้านไม่มีใครสังเกตเห็นหรอก"

"วางแผนได้แยบยลจริงนะ"

"อันนี้ไม่ใช่แผนนะคะ เขาเรียกว่าเหตุสุดวิสัย"

"ไม่ต้องมาพูดมาก เฮ้อออ รอเดี๋ยว"

กันต์ลุกขึ้นคว้าผ้าเช็ดตัว และ เสื้อผ้าเข้าไปยังห้องน้ำ เขาจัดการธุระส่วนตัวจนเสร็จสรรพ สักพักก็เดินออกมาขณะที่ผมเปียก ภาพยิ่งชวนเสน่หาเมื่อชายหนุ่มรูปหล่อสูงกำยำกำลังเช็ดปรอยผมของตัวเอง

ริบบิ้นมองไปยังรอบบ้าน ซึ่งเป็นบ้านชั้นเดียวสีขาว ด้านนอกรายล้อมไปด้วยพืชผักต้นไม้ต่างๆ เปิดประตูหน้าบ้านก็พบห้องโถงซึ่งมีโซฟาพร้อมกับโต๊ะกลมใส ด้านขวามืออาจจะเป็นห้องนอนซึ่งมีอยู่ห้องเดียว เดินแยกออกไปด้านซ้าย ก็จะเป็นห้องครัว ที่ต่อเติมทะลุไปถึงด้านหลังอีกทั้งยังมีห้องน้ำ

"บ้านพี่ก็น่าอยู่เหมือนกันนะคะ เล็กกะทัดรัดดี" สาวน้อยส่งยิ้มหวานเอ่ยชื่นชม "อยู่คนเดียวเหงาไหม"

"ไม่เหงา ฉันชินแล้ว"

"ให้หนูมาอยู่เป็นเพื่อนไหมคะ"

"เป็นผู้หญิงยิงเรือพูดจาอะไร"

"หนูแค่แกล้งพูดเล่นเฉยๆ"

"ลุกขึ้นได้แล้วเดี๋ยวจะไปส่งกลับบ้าน"

แง้นนนนน

ถึงแม้ภายด้านนอกจะมีรถเก๋งจอดอยู่ แต่เขาก็เลือกขี่มอเตอร์ไซค์ไปส่งตัวเล็กที่ปากซอย ก่อนที่ทั้งคู่จะแยกย้ายกันกลับ ริบบิ้นโบกไม้โบกมือเธอรู้สึกมีความสุขมากที่อยู่ใกล้กันต์ แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ก็ตาม

หลายวันผ่านไป

ริบบิ้นยังส่งข้อความพูดคุยกับชายหนุ่มที่ชอบอย่างต่อเนื่อง เธอรู้สึกมีกำลังใจในการใช้ชีวิตอันแสนว่างเปล่า ก่อนที่จะตัดสินใจทำงานพิเศษ เพื่อเก็บเงินซื้อของให้เขาเป็นน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง

สวนสาธารณะ

"ลองดื่มน้ำแร่ยี่ห้อนี้นะคะสดชื่นมากค่ะ" ทว่าเป็นครั้งแรกก็ได้ที่ริบบิ้นออกสู่สังคม เธอได้งานเป็นพรีเซนเตอร์ให้กับน้ำยี่ห้อหนึ่ง ซึ่งมีผู้หญิงอีกหลายคนมาร่วมแคมเปญ ทั้งหมดแจกจ่ายน้ำพร้อมโฆษณาตามงานที่ได้รับมอบหมาย

"ได้ข่าวว่ามีหน่วยกู้ภัยมาแสดงการจับงูให้ดูด้วยนะ" กลุ่มหนึ่งพูดคุยกัน "น่าตื่นเต้นเดี๋ยวไปดูกันไหม"

"ตื่นเต้นตรงไหนน่ากลัวมากกว่า"

"แต่ได้ยินว่ามีกู้ภัยคนหนึ่งหล่อมาก!"

"อันนี้คือเหตุผลหลักที่จะไปดูใช่ไหม ฮ่าๆ"

"ถูกต้อง เดี๋ยวอีก 5 นาทีเราก็เลิกงานแล้วนี่"

"ตกลงไปก็ไป"

เมื่อริบบิ้นได้ยินเธอก็หูผึ่งในทันที แถวนี้ยังคงเป็นเขตรับผิดชอบกู้ภัยหน่วยงานของกันต์ ซึ่งเขาทำอยู่ ตอนนี้ก็คงเป็นเวลาปิดเทอม หลังจากทำงานรับเงินแล้วเก็บใส่กระเป๋า ริบบิ้นก็เดินไปยังกลุ่มคนที่มุงดูการสาธิตของหน่วยกู้ภัย ให้ความรู้เกี่ยวกับการไล่และจับสัตว์พิษที่ถูกต้อง

ฟ่อออ ฟ่อออ

กริ๊ดดดดดด!!

ริบบิ้นแหวกฝูงชนเข้าไปใกล้ แต่เนื่องจากงูที่เลื้อยด้วยความไวจึงทำให้ริบบิ้นตกใจ เธอส่งเสียงกรีดร้องพร้อมเดินถอยหลัง โดยที่ไม่รู้ว่าตรงนั้นเป็นสระแอ่งน้ำขนาดใหญ่ ทำให้ร่างร่วงหล่นตกลงไป

โซ้มมมม

'เฮ้ยยยยย!!'

ทั้งหน่วยงานตกใจ ก่อนที่ตัวเล็กจะพยายามดิ้นรนเพราะคล้ายกับจะจมน้ำ กันต์รีบวางอุปกรณ์ในมือเขากระโดดลงไปช่วยอย่างไม่ลังเลตามหน้าที่หน่วยอาสาที่ช่วยเหลือประชาชน

"ฟื้นสิ เด็กบ้า ฟื้นสิ" หลังจากเขาอุ้มร่างบางขึ้นมาจากน้ำ ก็วางขนาบลงพื้น แต่ตัวของริบบิ้นกลับแน่นิ่ง "ยัยเด็กบ้าเอ้ยยย ฉันสั่งให้ฟื้นไง!"

ทันทีเขาก็รีบประกบริมฝีปากเพื่อถ่ายเทอากาศเป่าลมเข้าไปกระตุ้นน้ำที่กักขังอยู่ภายในร่างกาย สักพักริบบิ้นก็สำลักเสียงดังพร้อมกับตัวสั่นไหว แฮ่ก แฮ่ก

เมื่อริบบิ้นฟื้นตื่นผู้มุงดูสถานการณ์จึงเริ่มขยับขยายเดินออกไป หน่วยกู้ภัยก็เก็บอุปกรณ์ทุกอย่าง เขาสาธิตจบเพียงเท่านั้น เนื่องจากเกิดอุบัติเหตุจึงไม่สามารถดำเนินงานต่อไปได้ ทุกคนจึงแยกย้ายกันกลับ

"ทำไมเธอถึงก่อเรื่องอยู่เรื่อยเลย!" หลังจากตัวเล็กลืมตาอย่างรู้สึกตัว กันต์ก็ด่ากราดในทันที

"ฮือออ ทำไมพี่กันต์ต้องดุหนู ฮึกกก หนูทำอะไรก็ผิดไปหมด ทำไมต้องใจร้ายใจดำกับหนูขนาดนี้ด้วย หนูไม่ได้ตั้งใจอยากจะตกน้ำลงไปตายสักหน่อย"

"ถ้าเธอกลัวมากจะเข้ามาดูทำไมล่ะ ควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองไม่ใช่หรือไง นี่อะไร..สร้างปัญหาจนงานล่ม ยังจะมาบอกว่าฉันใจร้ายอีกเหรอ ฮะ"

"คนบ้า! หนูจะไม่ชอบพี่แล้วนะคะ แล้วทีพี่ขโมยจูบแรกของหนูแบบนี้ล่ะ พี่จะรับผิดชอบยังไง แต่งงานกับหนูเลยได้ไหมล่ะ"

คำพูดนี้ทำให้กันต์อึ้ง ถึงแม้จะเป็นการช่วยชีวิตตามหลักการแพทย์ที่ถูกต้องก็ตาม แต่เมื่อได้ยินความรู้สึกของสาวน้อยที่พรั่งพรูออกมา นี่คงเป็นจูบแรกของเธอที่เขาได้ไปครอบครองจริงๆ