บทที่ 11
ไม่ใช่แขก
1 สัปดาห์ต่อมา
-เย็นวันเสาร์ ณ ร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่ง-
“เดซี่ตักกุ้งทอดราดซอสมะขามให้ฉันหน่อยสิ”
เสียงใสบอกพร้อมชี้ไปยังจานอาหารที่อยู่ตรงหน้าเดซี่ทั้งที่ในจานของตัวเองก็มีอาหารมากมายวางอยู่
“แกเหมือนคนอดอยากมากเลยนะ สั่งมาซะเต็มโต๊ะจะกินหมดมั้ย”
เดซี่พูดพลางตักอาหารใส่จานเพื่อนด้วยความเอ็นดูในท่าทางหิวโหยของพะพาย
“ให้ฉันกินเถอะ แกไม่สงสารฉันเหรอที่โดนกักบริเวณตั้งหลายวัน กว่าพ่อจะไปทำงานต่างจังหวัดได้ฉันเกือบเฉาตาย วันนี้ขอกินให้เต็มที่หน่อยนะ”
“ย่ะ..ค่อยๆ กินอย่ารีบ เดี๋ยวติดคอตาย”
เดซี่พูดพลางอมยิ้มก่อนมองไปยังเพื่อนสนิทที่วันนี้แต่งตัวแตกต่างไปจากเดิม พะพายอยู่ในชุดกระโปรงยีนสั้นเหนือเข่าเผยให้เห็นขาเรียวสวย เสื้อเกาะอกปาดไหล่แขนตุ๊กตาสีขาวที่ทำให้ดูน่ารักและแอบเซ็กซี่นิดๆ เพราะหน้าอกอวบถูกดันขึ้นจนเห็นร่องพอประมาณ ผมยาวสลวยถูกเกล้าขึ้นไว้กลางศีรษะส่งผลใ
