บทที่ 1 อยากรู้จัก
1332 Words
บทที่ 1
อยากรู้จัก
@คลับทีเจ
“นี่นังพายแกจะกินให้ตายไปเลยใช่มั้ย”
เดซี่เพื่อนชายแต่ใจเป็นหญิงมองไปยังพะพายที่ยกเหล้าดื่มโดยที่ไม่พูดตั้งแต่มาถึง
“อืม..ถ้ากินแล้วตายได้ยิ่งดี” หญิงสาวร่างเล็กหน้าตาจิ้มลิ้มตามแบบฉบับลูกเสี้ยวญี่ปุ่นเหลือบมองเดซี่ผ่านกรอบแว่น จากนั้นก็เทเหล้าลงคออีกครั้งจนหมดแก้ว
“แกจะเสียใจอะไรนักหนา ก็แค่ผู้ชายหน้าตัวเมียคนนึงมันทิ้งไป”
“แกไม่เข้าใจฉันหรอกว่ามันเจ็บแค่ไหนที่โดนทำแบบนี้ อึก”
“เอ้าอีนี่ ถ้าไม่เข้าใจฉันจะเสนอหน้ามาอยู่เป็นเพื่อนแบบนี้มั๊ย ลองใช้สมองโง่ๆของแกคิดซิ”
“ฉันทำผิดอะไร ทำไมพี่เทนถึงได้ใจร้ายกับฉัน”
“โอ๊ย! ไอ้ชั่วนั่นน่ะลืมมันไปเถอะ โชคดีเท่าไหร่ที่วันนั้นแกไม่โดนรุมโทรม โดนมันหลอกยังไม่รู้ตัวอีกไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่า”
“แต่ฉันรักพี่เทน แกเข้าใจมั๊ยเดซี่ ฉันอยากเมา..เมาให้มันลืมเขาซักที” พะพายเริ่มเสียงดังตามปริมาณแอลกอฮอล์ที่อยู่ในร่างกาย
“เออๆ อยากกินก็กินเข้าไปวูบเมื่อไหร่ฉันแบกกลับบ้านเอง เฮ้อ..กระเทยไม่เคยได้พักจริงๆ ชั่วโมงเน้” เดซี่กลอกตามองบนเอือมระอากับเพื่อนที่เริ่มออกอาการเมา
'เดซี่ 'กับ 'พะพาย' เป็นเพื่อนต่างมหาลัยที่สนิทมากเพราะเคยเรียนม.ปลายที่เดียวกัน และบ้านของทั้งคู่อยู่ในระแวกเดียวกันทำให้ไปมาหาสู่เป็นประจำ
เดซี่เป็นสาวประเภทสองที่ไม่ได้แต่งหญิงแต่ก็มีรูปร่างที่อรชรผิวพรรณดีตามแบบฉบับลูกคนรวยทั่วไป เวลาไปไหนกับพะพายถ้าเจอคนไม่รู้จักก็มักจะคิดว่าเป็นคนรักมากกว่าเป็นเพื่อนสาว เพราะถ้าเดซี่แต่งชายก็ถือได้ว่าเป็นหนุ่มหล่อคนหนึ่งเลยทีเดียว
ช่วงที่ต่างแยกย้ายไปเรียนคนละสถาบันทำให้ห่างเหินไปบ้าง แต่พักนี้เจอบ่อยเนื่องจากพะพายอยู่ในช่วงอกหักรักคุด พวกเธอจึงกลายเป็นแขกประจำที่คลับแห่งนี้เป็นเวลาเกือบเดือน และส่วนใหญ่จะเป็นพะพายที่ชวนเดซี่และวันนี้ก็เช่นเคย
“ฉันปวดฉี่พาไปหน่อยสิ” พะพายวางแก้วหันมองเพื่อนใบหน้าเริ่มเปลี่ยนสีแต่ยังพอมีสติอยู่บ้าง
“โอ๊ย!! ถ้าวันนี้แกไม่เลี้ยงเหล้า อย่าหวังว่าฉันจะคอยบริการ”
เดซี่ทำหน้ารำคาญแต่ก็ยอมลุก ก่อนเดินไปพวกเธอฝากโต๊ะไว้กับบริกรคนประจำเพราะห้องน้ำหญิงอยู่ห่างจากโต๊ะพอควร
“เฮ้อ...” เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ดังขณะที่พะพายล้างมือ เธอถอนแว่นออกก่อนยกมือลูบหน้าเพื่อเรียกสติ ทีแรกคิดว่าไหวแต่พอตอนนี้เริ่มมึนมีอาการบ้านหมุน
“ยังไงดีอ่ะ..เริ่มเมา” สะบัดศีรษะไปมาจากนั้นก็ใส่แว่นแล้วขยับเดินไปยังทางออกห้องน้ำ
“เป็นไงแม่คนเก่ง บอกแล้วอย่าซ่า” เดซี่รีบเข้ามาประคองเอาไว้เมื่อเห็นพะพายเดินเซ
“ยังไหวน๊า..”
“ย่ะ แล้วเอาไงกลับเลยไหม”
“ไม่กลับเว้ย! ฉันอยากเมา”
“ค่ะ..เอดอก ซ่าไม่ดูสภาพตัวเองอีกแล้ว”
จากนั้นทั้งคู่ก็เดินกลับมาที่โต๊ะ นั่งดื่มต่อโดยที่เดซี่เดินไปทักทายคนรู้จักบ้างแต่ไม่นานก็กลับมานั่งเป็นเพื่อนพะพายเหมือนเดิม
“นี่นังพายแกอยากลืมพี่เทนมั้ย”
เดซี่ถามขึ้นขณะเดียวกันก็โยกตัวไปตามจังหวะเพลง สายตาก็สอดส่ายหาเหยื่อไปทั่วเผื่อโชคดีได้ผู้ชายกลับไปกิน
“อยากสิ..กินเหล้ามาเป็นเดือนแล้วยังไม่ลืมเลย”
“แดกเหล้ามันแค่ทำให้ลืมตอนเมาแค่นั้นแหละ แต่ถ้าแกลองเปิดใจแล้วได้กินผู้ชายที่แซ่บกว่าพี่เทนแกจะลืมมันไปตลอดชีวิตเลยเชื่อฉัน”
เดซี่ยักคิ้วให้ก่อนเทเหล้าใส่แก้วตัวเองชูขึ้นสูงเหมือนชนกับผู้ชายที่อยู่โต๊ะถัดไป
“ยังไง..ขยายความด้วย”
“ทำไมกูมีเพื่อนโง่แบบนี้วะ”
“ก็อธิบายมาสิจะบ่นทำไม”
“ฉันถามก่อนแกกับพี่เทนซั่มกันยัง”
คำถามของเดซี่เหมือนจี้ใจอีกคนทำให้มือที่กำลังยกเหล้าขึ้นดื่มต้องชะงัก ตากลมโตมีน้ำตารื้นโดยอัตโนมัติปากอวบอิ่มสั่นระริกบ่งบอกว่ากำลังสะเทือนใจเป็นที่สุด
“แค่นี้จะร้องไห้ ควายจริงๆ เออๆ สรุปยังไม่ได้กันว่างั้น”
“อืม..ก็เพราะฉันไม่ยอมพี่เทนถึงได้บอกเลิกฉัน”
“ฉันถึงอยากให้แกเปลี่ยนความคิด จะเก็บซิงไว้ให้หยักไยขึ้นเหรอไง มีของดีก็ต้องใช้ให้คุ้ม”
“ไม่ดีกว่าฉันอยากเก็บไว้ให้คนที่ฉันรักเท่านั้น”
“ย่ะ..ตอนนี้ยังไม่เจอคนถูกใจถึงได้กล้าพูด แม้แต่พี่เทนฉันก็คิดว่าแกไม่ได้รัก ถ้ารักจริงคงยอมนานแล้ว อย่ามาตอแหลว่าลืมไม่ได้หน่อยเลย”
"ก็รักแต่ยังไม่ถึงขั้นจะยอมมอบซิงให้"
"ก็บอกอยู่ว่าอย่าตอแหลแกคบแก้เบื่อไปงั้นแหละฉันรู้ ที่จะเป็นจะตายเนี่ยเพราะตอนนี้แกยังไม่เจอเป้าหมายใหม่ก็แค่นั้นเอง"
เดซี่รู้ทันเพราะที่ผ่านมาพะพายเคยมีแฟนมาหลายคน ส่วนใหญ่คุยได้ไม่ถึงสามเดือนก็เลิกรากันไป คงมีแค่พี่เทนนี่แหละที่พะพายคุยด้วยนานสุด พอถูกบอกเลิกเลยเสียใจกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา
“เออๆ ไม่พูดแล้วกินเหล้าดีกว่า มาๆ ชนๆ เพื่อนรัก”
หญิงสาวชูแก้วไปตรงหน้าชนแก้วกับเดซี่จากนั้นยกดื่มสายตามองไปรอบๆตามปกติที่เคยทำ แต่แล้วก็ต้องสะดุดเข้ากับชายหนุ่มร่างสูงคนหนึ่งที่นั่งทำหน้านิ่งอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะของเธอ
เขามีใบหน้าน่ามองตาเรียวเล็กแต่ดูหล่อเหลา ผิวขาวใสอย่างกับอปป้าพระเอกซีรีย์เกาหลีที่เธอชอบดู
ร่างในชุดกางเกงยีนสีซีดกับเสื้อเชิ้ตสีดำปล่อยชายนอกกางเกงข้างหนึ่ง กระดุมเสื้อถูกแกะลงมาสามเม็ดเผยให้เห็นแผงอกกว้างที่ต้องมีซิกแพคแน่นอน ยังไม่รวมนาฬิกา เข็มขัด ที่ดูแล้วล้วนเป็นของแบรนด์เนมมันยิ่งส่งให้เขาดูน่ามองขึ้นไปอีก
เห็นแบบนั้นพะพายก็ยกยิ้มมุมปากสึกถูกใจเขาเหลือเกิน เธอจ้องอยู่นานจนเดซี่มองตามแล้วเสียงกรี๊ดกร๊าดก็ดังขึ้นเหมือนกำลังตื่นเต้น
“อ๊ายย กรี๊ดด พี่หมิงอปป้าของกระเทย ตายแล้ว!! ลุคนี้กร้าวใจเมียมโนอย่างฉันมาก”
“จะเสียงดังทำไม ตกใจหมดเลย”
“แกไม่รู้อะไร นั่น..พี่หมิงรุ่นพี่ที่มหาลัยฉันเอง คนนี้ฉันเล็งตั้งแต่เข้าเรียน คนอะไรเหมือนอปป้าออร่าสุดๆ” เดซี่ยกมือประสานกันตรงหน้าอกทำหน้าเพ้อฝันตาหวานเชื่อม
“แกรูจักเขาเหรอ”
“ไม่ใช่แค่รู้จักแต่อยากกินเขาด้วย จะบอกให้นะแก๊งนี้มีสามคนหล่อๆ ทั้งนั้น คนที่หน้าลูกครึ่งชื่อพี่โทนี่ มีอีกคนแต่วันนี้ไม่เห็นชื่อพี่เตหล่อเหมือนเทพบุตรเลยแหละแก”
"อ่าฮะ..”
พะพายรับทราบแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ขณะเดียวกันก็จ้องไปยังหนุ่มหล่อที่ถูกใจ ตากลมโตมีแววขี้เล่นเมื่อเกิดความคิดอะไรบางอย่าง
"ยิ้มแบบนี้..จ้องแบบนี้กูไม่ค่อยไว้ใจเลยวะ" เดซี่พึมพำกับตัวเอง
"ฉันอยากรู้จักพี่หมิงจัง แกจัดการให้หน่อยสิ..เดซี่”
- Writer
