สุดที่รักของนักรบ2
1201 Words
ปัจจุบัน
งานประกาศรางวัล คอนโดมิเนียม ยอดเยี่ยมประจำปี ที่จัดขึ้นในวันนี้ เป็นงานที่รวบรวม คอนโดมิเนียมในกลุ่ม บริษัทขนาดใหญ่ ที่กำลังได้รับความนิยมอย่างมากในกลุ่มคนวัยทำงาน ที่ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองเป็นส่วนใหญ่ จัดทำผลสำรวจ คอนโดในดวงใจ ของคุณ แล้วประกาศรางวัล ให้กับ บริษัทลูกในเครือ ที่ขายห้องได้มาก และมีผลตอบรับจากลูกบ้านอย่างดีที่สุด
"ขอเสียงปรบมือ ให้กับ บริษัท เอเอฟ คอนส์ ครับ เชิญคุณอาทร เกียรติก้อง ประธานบริหาร เอเอฟ คอนส์ ขึ้นมารับรางวัลครับ "
ชายหนุ่มในวัยสามสิบกปี ลุกขึ้นยืน ยกมือไหว้ไปรอบๆ แล้วเดินตรงไปยังเวทีที่จัดงาน ใบหน้าหล่อเหลายิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจ ก่อนจะรับรางวัลจากท่านประธานใหญ่ ผู้เป็นพ่อ แล้ว กอดกันแน่น ท่ามกลาง แสงแฟลช จากกล้องถ่ายรูปนับสิบ ที่จ้างมาโดยเฉพาะ
"เชี่ย เอ้ย " เสียงลูกน้องหลายคน ที่นั่งกันในโต๊ะ ด้านหลัง สบถออกมาด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะหันไปมองลูกพี่ ที่นั่งอยู่ ตรงข้าม
"ทำไม ถึงไม่เป็นพี่รบ ขึ้นไปรับรางวัล "
หน่วยกล้าตายถามออกมา ด้วยความอยากรู้ ทุกอย่างที่นักรบทำ ไม่มีชื่ออยู่ในนั้น แต่ทุกความรับผิดชอบ พุ่งตรงมาที่นักรบคนเดียว
" กูแต่งตัวแบบนี้ เหมาะสมจะเดินในไซด์ก่อสร้าง ไม่เหมาะจะไปรับรางวัลโว้ย " ลูกพี่ที่ถูกพาดพิง บอกออกมา แล้วยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม ก่อนจะนั่งฟัง คนที่ขึ้นไปรับรางวัล ขอบคุณพ่อ ขอบคุณแม่ ขอบคุณน้องสาว ขอบคุณครอบครัวของตัวเองจนจบ แล้วเสียงปรบมือ ก็ดังขึ้นมา
ร่างสูงใหญ่กว่า 185 เซนติเมตร ลุกออกจากห้องจัดเลี้ยงไปเงียบๆ เกือบ5ปี ที่ทำงานที่นี่มา เขาได้เงิน และ เอเอฟ ได้งาน เท่านั้นเอง ทุกอย่าง คือผลประโยชน์ คือแรงกายแรงใจ ที่ทุ่มเทลงไป จากวิศวะกรฝึกหัด และไต่เต้าไปเป็น ซีเนียร์ นักรบรู้แล้วว่า ตอนนี้ ที่ของเขา อยู่ตรงไหน
รองเท้าผ้าใบ สีขาวคู่ใหม่ เดินลงมาจากบันได ด้วยความอ่อนล้า การตัดสินใจ ที่ยากในวันนั้น เมื่อตอนเรียนจบ นำพามาซึ่ง การเรียนรู้ชีวิตจริงในปีต่อมา เพื่อนสนิทในกลุ่ม ที่ร่วมสร้าง เอเอฟ กันมา ทยอยลาออกกันไปทีละคน แทบไม่เหลือ และตอนนี้ นักรบ จะเป็นคนต่อไป
"พี่รบ พี่รบ รออันด้วย "
เสียงหวานร้องเรียกเค้า ตามหลังมาติดๆ ร่างบอบบางสวยหรูดูแพงในชุดแบรนด์เนมทั้งตัว รองเท้าส้นสูงทำให้เธอ เดินไม่ค่อยสะดวกนัก แต่ก็เร่งฝีเท้าตามมา เขาจึงจำเป็น ต้องหยุดอยู่กับที่
"พี่รบ ทำไมรีบกลับละคะ อัน จะชวนไปดื่มต่อ " เธอตัดพ้อเขา ออกมา แล้วคว้าแขนเค้าเอาไว้ เมื่อเดินตามมาทัน
นักรบมองมือบาง ที่สวมกำไลราคาแพงหลายวง แล้วเธอ ก็ปล่อยมือออก
"พี่เหนื่อย เลยกลับก่อน " เขาบอกเธอเสียงสุภาพเหมือนทุกที
"อัน อยากพาพี่รบ ไปแนะนำตัวกับพ่อแม่ " เธอบอกเขา ถึงเรื่องราวในวันนี้
"อันครับ อันกับพี่ เราไม่มีอะไรต้องแนะนำกันเลย พี่เป็นวิศวะกรซีเนียร์ ของเอเอฟ น้องอันเป็นรองประธานบริหาร ฝ่ายประชาสัมพันธ์ มีความจำเป็นอะไร ที่พี่จะไปแนะนำตัว " อันธิยา มองหน้าเขาด้วยความเสียใจ ใบหน้าสวยหวาน ขยับเข้าไปใกล้ แล้วกอดเขาเอาไว้แน่น
"อันไม่ดีตรงไหน ทำไมพี่รบถึงไม่รักอัน "
เธอตัดพ้อกับเขา แล้วก็มองคนตรงหน้า ด้วยความเสียใจ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา นักรบไม่เคย มีใจให้เธอแม้แต่น้อย เขาสุภาพ แต่ก็ขีดเส้น กับเธอ ชัดเจน ว่าเธอเป็นเพียงน้องสาวของเพื่อน ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา เธอชัดเจนว่าชอบ เขาก็ชัดเจนว่าไม่ชอบ เหมือนกัน
"อัน กลับเข้าไปในงานเถอะ พี่เหนื่อย อยากกลับไปพัก "
นักรบดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของเธอ ปล่อยให้เธอไปอยู่ในที่ของเธอ และเขาก็จะไปอยู่ในที่ของเขาเช่นกัน ข่าวลือ ว่านักรบจะเป็นน้องเขย ของอาทร ดังไปทั่วบริษัท เพราะเธอ แสดงออกชัดเจน ว่าเขาเป็นของเธอ สิ่งที่นักรบทำได้ คือการถอยห่าง ไม่เข้าใกล้ ไม่ไปไหนด้วยกันตามลำพัง ทำงาน กลับบ้าน ไปดื่มกับเพื่อน และ ใช้ชีวิตของตัวเองอย่างเรียบง่ายที่สุด
หญิงสาวที่ดวงตาแดงก่ำ เดินเข้ามาในงานแล้วนั่งลง พ่อกับแม่ มองใบหน้าลูกสาวคนเล็ก แล้วกระซิบถามด้วยความห่วงใย
"เป็นอะไรลูก ใครทำอะไร "
พี่ชายที่นั่งอยู่ด้วย อมยิ้ม แล้วแซวออกมา
"มีคนเดียวครับ ที่ทำได้ หายหัวไปไหนแล้ว คุณนักรบจอมแกร่ง "
ชื่อที่เอ่ยออกมา ทำให้พ่อกับแม่ มองหน้ากัน ลูกสาวปักอกปักใจกับผู้ชายคนนี้ มานานหลายปี จนกลายเป็นความหมกมุ่น โปรไฟล์ธรรมดา ของครอบครัว ทำให้ ท่านประธาน ไม่ค่อยใส่ใจ แต่ฝีมือการทำงาน ที่เห็นมาแล้วหลายปี ทำให้คนเป็นพ่อต้องกลับมามองใหม่ ให้อาร์ท คุมบริหาร และนักรบคุมงานก่อสร้าง ก็ไม่ใช่เรื่องน่าเกลียด แต่ติดที่ว่า นักรบคนนี้ มันหัวแข็งเหลือเกิน ลูกสาวของท่านประกาศจองขนาดนี้ มันก็ยังซื่อบื้อ ทำนิ่งเฉย จนตอนนี้ น้องอันก็อายุเกือบจะสามสิบแล้ว
"พี่อาร์ท ทำไมเอาหน้าคนเดียว " น้องสาวแว้ดใส่พี่ชายทันที
"น้อยๆหน่อยนะ อัน บริษัทพี่ งานพี่ ทำไมพี่จะเอาหน้าคนเดียว ในเมื่อมันเป็นของพี่ ไอ้รบมันเป็นพนักงาน กินเงินเดือนบริษัท โบนัสก็ได้มากกว่าเขา จะขึ้นรับรางวัลทำไม "
เจ้าของงาน จัดงานขึ้นเพื่อ โปรโมทตัวเอง จริงอยู่ ที่ชื่อโปรเจ็ค ชื่อคนคุมงาน และชื่อทีมงาน จะเป็นชื่อนักรบ แต่ในเมื่อ เงินลงทุน เป็นของพ่อ แล้วทำไม นักรบจะต้องมีบทบาทตรงนี้
น้องสาวค้อนพี่ชายด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะหันหน้าไปหาแม่ แล้วซบลงที่ไหล่ของแม่
"แม่ อันรักพี่รบ แม่เลื่อนตำแหน่งให้พี่รบได้ไหม "
คนในครอบครัวมองหน้ากันด้วยความตกใจ เมื่อได้ยินคำพูดนี้
"อัน "
" ถ้าไอ้รบ มันเห็นแก่เงิน มันจับแกทำเมีย ตั้งแต่แกเรียนไม่จบแล้ว นี่มันไม่เอาแก ไม่รักไม่ชอบแก แกยังไม่รู้ตัวเองหรอไง "
พี่ชายบ่นออกมา เตือนสติน้องสาว ก่อนจะส่ายหน้าด้วยความไม่พอใจ ถ้านักรบ ง่ายขนาดนั้น เรื่องอะไร ก็คงไม่ยากแบบนี้
อีเมล์ประกาศแต่งตั้ง คุณ นักรบ เจริญภัทรกรณ์ ขึ้นดำรงตำแหน่ง รองกรรมการบริษัท มีผลตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป
พนักงานในบริษัท เปิดอีเมล์อ่านในเช้า วันรุ่งขึ้น หลังเสร็จงานประกาศรางวัล
ชายหนุ่มผู้ได้รับการแต่งตั้ง เดินเข้ามาในออฟฟิศ ด้วยใบหน้าเรียบเฉย ก่อนจะ เดินเข้าไปในห้องทำงานของประธานบริหาร แล้ววางซองสีขาวลงบนโต๊ะ
จดหมายลาออก นักรบ เจริญภัทรกรณ์
- Writer
