สุดที่รักของนักรบ3
1253 Words
สองสาวคนละแบบ คนละสไตล์ นั่งเก้าอี้ข้างกัน แล้วหยิบชาร์จสี ขึ้นมา คนละโทน
" น้องเลิฟ สีเข้มจัดไปค่ะ ไม่เหมาะ "
ทนายความสาว วัยเกือบจะสามสิบปี ส่ายหน้ารัวๆ แล้วมอง มือบางที่สวมแหวนเพชรวิบวับ ก่อนจะยิ้มหวานออกมา
"สีโทนนั้น น้องเลิฟทาสวย พี่ขอแบบเรียบๆก็พอ " พี่สาวบอกกับน้อง แล้วเลือกสีชมพูหวานแบบมีกลิตเตอร์ให้ช่าง แต่คนเอาแต่ใจอย่างน้องเลิฟ จะเชื่อพี่สาวได้ง่ายๆ หรือไง
"เล็บมือ พี่หนึ่งเลือก เล็บเท้า ขออนุญาตนะคะ " น้ำหนึ่งส่ายหน้า แต่ก็ยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู ความพี่สาวน้องสาว ที่ไม่เคยมี ทำให้เธอ อดเอ็นดู น้องเลิฟไม่ได้จริงๆ ใบหน้าสวยและความขี้อ้อนแบบนี้ ทำให้เสี่ยเอกณัฐ หลงหัวปักหัวปำ
"พี่หนึ่งมีน้องเลิฟ เป็นน้องสาวที่พลัดพรากกันมานาน ต่อไปนี้ เราจะไปทำเล็บด้วยกัน ไปทำผมด้วยกัน ไปช้อปปิ้งด้วยกันนะคะ "
"ถ้าพี่มีเวลา " ทนายความสาว บอกกับน้องจากใจ
"มีเวลาสิคะ เราจะมีเวลา ให้กับคนที่รัก กับสิ่งที่รัก เสมอค่ะ อย่าบอกว่าไม่มีเวลานะคะ เลิฟเสียใจ "
น้องสาวอ้อนพี่แบบนี้ แล้วพี่สาวจะขัดใจได้อย่างไร
สองสาวเดินคุยกันออกมา จากร้านทำเล็บ ก่อนจะไปต่อที่ร้านเสื้อผ้าและแยกย้ายกันกลับ ในช่วงค่ำ
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา และคนที่กำลัง ขับรถ ก็กดรับสาย
"ว่าไงจ้ะ " เสียงหวานรับสาย
" หนึ่ง ตัวเองอยู่ไหน ไอ้วา มันมาจากบนดอย เลยนัดเจอกัน "
เพื่อนคนหนึ่งในสาขา ที่เรียนด้วยกัน ทำงานอยู่บนดอย ห่างไกล เดินทางลงมากรุงเทพ กระทันหัน น้ำหนึ่งมั่นใจ ว่าอาจจะมีเรื่องด่วนอะไร จึงตอบรับไปในทันที
"อยู่ที่ไหนกัน หนึ่งอยู่ห้าง กำลังออกมา " เจ้าตัวบอกพิกัดที่อยู่ของตัวเอง
" ไปร้านแม่ไหม เดี๋ยวหนึ่งจัดการเอง " เจ้าตัวจัดการ บอกเพื่อน แล้วกดวางสายแล้วโทรเข้าร้านทันที คัพเค้กบายบัว ที่อยู่ไม่ไกลจากที่นัก ยังเปิดให้บริการอยู่ ห้องประชุมด้านบน ที่จัดเอาไว้ให้ลูกติวหนังสือกับเพื่อน ถูกจัดเอาไว้สำหรับห้องประชุม ที่ที่คุ้นเคย คนที่คุ้นเคย และอาหารที่คุ้นเคย คือบรรยากาศ ที่ไม่เคยจางหายไป
รถเอสยูวีเลี้ยวเข้ามาจอด ที่ลานจอดรถด้านหน้า สำนักงานทนายความของพ่อ ที่เธอทำงานอยู่ด้วย ตั้งอยู่ไม่ไกลจากที่นี่มากนัก พ่อขาบอกว่า แม่อยากเปิดร้าน พ่อขาก็เลยจัดการที่นี่ ให้แม่จากพื้นที่ไม่มากเท่าไหร่ ก็ค่อยๆ ขยับขยาย จนกลายเป็นร้านอาหาร และร้านขนม อยู่ในพื้นที่เดียวกัน
"สวัสดีค่ะ " เสียงหวานของลูกสาวเจ้าของร้าน เอ่ยทักทาย รปภ. แล้วก็เปลี่ยนรองเท้า ทันทีที่มาถึง รองเท้าส้นสูง ที่สวมมาตลอดวัน ถูกเปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะ ธรรมดา ผิวขาวจัด ตัดกับเล็บสีแดงลูกแก้ว ทำให้คุณทนาย ดูเซกซี่ ไปในทันที
"ห้องเรียบร้อยแล้วค่ะ " พนักงานในร้าน บอกออกมา แล้วรถหลายคันก็ขับตามเข้ามา เหมือนนัด เจ้าของสถานที่ เปิดประตูออกไป ต้อนรับ แล้วก็โผเข้ากอดเพื่อนสาว ที่ไม่ได้เจอกันมานาน
"คุณหนึ่งขา ทำไมแซ่บ แบบนี้ " คนแซ่บ หน้าแดงก่ำด้วยความเขิน ก่อนจะเดินไปกอดเพื่อนทีละคน แล้ว พากันเข้าไปข้างใน
อาหารนับสิบอย่าง ทยอยเข้ามาเสิร์ฟ แล้วเรื่องราว ก็ถูกถ่ายทอดออกมา
" ได้เลยวา อย่าห่วงเลย "
เพื่อนที่เรียนจบมาด้วยกัน แต่ตัดสินใจทิ้งอาชีพทนายความ ไปเป็นครูอาสา เพื่อค้นหาตัวเอง ขอความช่วยเหลือ เรื่อง การก่อสร้างโรงเรียนในพื้นที่ห่างไกล งบการศึกษา ของเด็กบนเขาบนดอย แทบจะไปไม่ถึง ทำให้คนที่เคยสะดวกพร้อมทุกอย่าง อึดอัดใจในความขาดแคลนนี้ จึงวิ่งลงมาหาเพื่อนก่อน แล้วเปิดรูปภาพให้ดู
"เรื่องเงิน ก็ต้องช่วยกันหา แต่หนึ่งว่าไม่ยากอะไร หนึ่งจะคุยกับพ่อให้เอง แล้วก็จะขอให้ผู้ใหญ่สนับสนุน "
น้ำหนึ่งออกหน้าทันที เพราะรู้ดีว่า เรื่องแบบนี้ ที่บ้านยินดีช่วยเหลือ
" ฮือ ขอบใจมากนะ " ครูสาวที่น้ำตาคลอเบ้า เสียงสั่นเครือ บอกกับเพื่อน แล้วก็ก้มหน้าร้องไห้ เสียงเพื่อนปลอบกันไปปลอบกันมา ใช้เวลาด้วยกัน นานนับชั่วโมง ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน ก่อนเวลาปิดร้านไม่นาน เพราะเกรงใจพนักงานในร้าน ที่เตรียมจะเคลียร์งานก่อนกลับบ้านเช่นกัน
เสียงลูกสาวร้องกรี้ดออกมา เมื่อเห็นจดหมายลาออก ของชายหนุ่มที่ตัวเองแอบรัก มานานหลายปี ใบหน้าที่มีแต่คราบน้ำตา ทำให้พ่อกับแม่ ร้องไห้อยู่ในอก
"อัน บอกแล้วใช่ไหม ว่าพี่รบ เขาโกรธ " น้องสาวอาละวาดใส่พี่ชาย แล้วเดินไปนั่งข้างพ่อ
"อย่าเซ็นนะคะ พ่อ อย่าอนุมัตินะคะ อันไม่ยอมจริงๆ "
ลูกสาวขอร้องพ่อ แล้วก็มองหน้าพี่ชาย ที่กำลังกุมขมับ งานโครงสร้างทั้งหมด อยู่ในมือของนักรบมาตลอดหลายปี ทีมงานในบริษัทที่ขึ้นตรงกับนักรบ ได้ข่าวการลาออกนี้แล้ว และมันสั่นคลอน ความน่าเชื่อถือ เกี่ยวกับความขัดแย้ง ของเพื่อนรัก ทั้งสองคน
"ไม่เซ็น ก็ไม่มีผล ไอ้รบมันยื่นใบลาออก มันแจ้งให้ทราบ งานมันก็มีรายละเอียดชัดเจน มันส่งงานลูกน้องมันเอาไว้แล้ว "
พี่ชายบอกน้องสาว และ มองหน้าพ่อกับแม่
"ผมจะไปตามมันกลับมา "
ประธานบริษัท จะต้องทำทุกอย่างเพื่อ ให้เพื่อนกลับมาทำงานด้วยกัน นักรบคือเส้นเลือดใหญ่ของเอเอฟคอนส์ ถ้าขาดไป คนที่ต้องเหนื่อยหนัก คือ ตัวเขาเอง
"จะเอาอะไร ให้ไปเลย เงิน บ้าน รถ เท่าไหร่ก็ให้ไป " ผู้เป็นพ่อ บอกย้ำอีกที แล้วเช็ดน้ำตาให้ลูกสาว ด้วยความสงสารจับใจ
รถเอสยูวี เลี้ยวเข้ามาจอดที่คอนโดที่เป็นที่พักของเพื่อน คอนโดขนาดเล็กที่นักรบเลือกอาศัย ตั้งแต่เริ่มทำงาน ยังเป็นห้องเดิมไม่เคยเปลี่ยน
"ไอ้รบ กูเอง "
นักรบเปิดประตูให้เพื่อนเข้ามา แล้วเดินนำ เข้าไปในห้อง เปิดตู้เย็น แล้วโยนกระป๋องเครื่องดื่มให้ เหมือนทุกที
"กู มาขอร้องมึง อย่าออกเลยรบ "
ประธานใหญ่ เอ่ยออกมา ทิ้งมาดของตัวเอง แล้วบอกกับเพื่อนตรงๆ นักรบตรงไปตรงมาเสมอ
ชายหนุ่มในชุดเสื้อยืดสีขาว กางเกงยีน นั่งลงที่เก้าอี้ แล้วส่ายหน้า
"ไอ้เกม กูก็อยู่ข้างมึง ไอ้บอย กูก็อยู่ข้างมึง ไอ้เทน กูก็อยู่ข้างมึง กูคิดว่า มึงจะเลือกเพื่อน แต่มึงเลือกเงิน เลือกอำนาจ เลือกบารมี กูก็พยายามเข้าใจมึง ว่ามึงต้องพิสูจน์ดัวเอง แต่กูจะบอกมึงว่า มึงพิสูจน์ตัวเองได้ โดยที่ไม่ต้องเหยียบหัวเพื่อน ของมึง กูไปต่อกับเอเอฟ ไม่ได้แล้วว่ะ ต่อไปนี้ เอเอฟ คงต้องเปลี่ยนชื่อใหม่ เพราะ มึง คือเอ ไอ้อาร์ท แต่มึง ไม่มีเอฟ ที่หมายถึงเพื่อน อีกแล้ว กูไม่เคยเปลี่ยน แต่มึงเปลี่ยน "
- Writer
