“แด๊ดมีงานเยอะแบบที่แม่บอกครับ แต่ถ้าเป็นเรื่องของครอบครัวก็แซงคิวเรื่องงานได้ครับ” โคล์มองหน้าลูกสาวแต่คำพูดเน้นหนักของเขาทำให้อนันตาเผลอหน้าแดงอย่างไม่ตั้งใจ “อิ่มอุ่นชอบร้านนี้ใช่ไหม ถ้าแด๊ดไม่ติดงาน แด๊ดสัญญาว่าจะพามากินบ่อยๆ”
“อิ่มอุ่นชอบค่ะ พี่ไอรักก็ชอบ”
ที่ไอรักเงียบไปเพราะกำลังขะมักเขม้นกับการกินไข่หอยเม่น เด็กน้อยรู้สึกว่ามันละลายในปากจนกินไปหลายคำแล้วก็ยังไม่อิ่ม
“พี่ไอรักมัวแต่กิน ไม่ช่วยอิ่มอุ่นพูดเลย” คนเป็นน้องเขย่าแขนพี่ ทำให้ไอรักจำต้องละสายตาจากไข่หอยเม่น
“ยัยอิ่ม แม่ตาบอกว่าเวลากินไม่ให้พูด พี่ทำตามคำสอนแม่ต่างหาก”
“พี่ไอรักตะกละล่ะสิไม่ว่า”
“เราน่ะสิตะกละ กินยังไงให้ข้าวติดปาก” คนเป็นพี่จิ้มแก้มขวาของตัวเองให้ดู เพื่อบอกพิกัดน้องสาว
อิ่มอุ่นตวัดปลายลิ้นเล็กขึ้นไปจัดการกับเม็ดข้าวนั้น ไอรักเห็นน้องสาวตัวแสบทำแล้วส่ายหน้าพาให้คนเป็นพ่อแม่หัวเราะตาม
พอกินเสร็จ และจ
