ป๋ายเทียนพยายามจะปลง แต่เนื้อของนางมารก็นิ่มและนุ่มราวกับปุยเมฆขาว ความรู้สึกกระอักกระอ่วนตีวนจนบอกไม่ถูก เป็นเทพมาพันเก้าร้อยปีไม่เคยแนบเนื้อกับสตรีสวรรค์นางใด นางมารจิ้งจอกเป็นสตรีคนแรกที่ปีนขึ้นเตียงเขา แถมยังกอดจูบเขาไม่เกรงใจ อีกทั้งมองไปที่เสื้อผ้าที่นางใส่ยังบางเบา เห็นไปถึงไหนต่อไหน
เขารีบหลับตาลง พยายามสงบจิตสงบใจไม่อยากให้ภาพในหัวคิดเตลิดไปไกล เพราะบางอย่างที่ตอบสนองต่อความคิดก็ไวมาก ปฏิกิริยาต่อสิ่งยั่วยวนที่ซุกไซ้คลอเคลียขึ้นมาทันที
ป๋ายเทียนหายใจแรง พยายามดันกายนางจิ้งจอกออกห่าง
“หากเจ้าไม่ตื่นข้าจะใช้ตาข่ายกักมารจับตัวเจ้าไปส่งผู้คุมกฎสวรรค์เดี๋ยวนี้ ได้ยินหรือไม่”
“...”
“ยังแกล้งไม่ตื่นอีกรึ”
“...”
“ดีล่ะ ข้าจะเสกตาข่ายกักมารเดี๋ยวนี้” ป๋ายเทียนขู่ กำลังชูมือขึ้นเพื่อเรียกตาข่าย แต่แล้วมือกับปากที่กำลังเรียกของวิเศษต้องนิ่งค้างกับที่เมื่อปากของเทพหนุ่มถูกประกบปิดด้
