“ใช่เจ้าพูดถูก”
“แบบนี้คังกงกงก็ยังลอยนวลอยู่ไปได้” นางพูดอย่างเจ็บแค้น แต่ขอให้มีโอกาสอีกที นางจะปิดบัญชีหนี้แค้นนี้ด้วยมือนางเองอีกครั้ง “เซียวลี่อิน นางเป็นอย่างไรบ้างเพคะ”
“นางไม่เป็นที่โปรดปรานดังเช่นเก่าก่อน แต่ก็ยังเป็นใหญ่ในฝ่ายใน มีอำนาจสูงสุดในฝ่ายใน” ฉินจิ้นเหอพูดมาถึงตรงนี้ก็เหลือบมองสตรีตรงหน้า เห็นนางกำมือแน่น มองเขาให้พูดต่อ เขาจึงพูด “แต่เป็นเรื่องน่าสมเพชอย่างหนึ่ง เพราะตั้งแต่มีบุรุษปลอมเข้าฝ่ายในได้ ฉินซือเฉิงก็สงสัยสนมนางในทุกคนว่าไม่บริสุทธิ์ เขาจึงไม่ไปหาสนมนางในคนใดอีกเลย เขาเรียกหานางกำนัลรับใช้ใกล้ชิดให้มาถวายการปรนนิบัติแทน เรื่องนี้สร้างความโกลาหลในฝ่ายในเป็นอย่างมาก”
“ชีวิตของพวกนางไม่มีทางเลือกมากนัก ยามนี้มิเท่ากับชีวิตหมดวาสนาไปแล้วหรือ หากฉินซือเฉิงทำได้คงอยากสังหารพวกนางทุกคนเพื่อกู้หน้าของตัวเอง แต่ทำไม่ได้เพราะพวกนางล้วนเป็นธิดาของขุนนางใหญ่ หากผลีผลาม
