“แล้วมันจะไม่อันตรายเหรอคะ”
“ไม่หรอก ถ้าไม่เอานิ้วไปแหย่ในปากมันเอง”
นัทมนกำลังเอามือไปลูบศีรษะหมาจิ้งจอกทะเลทราย ซึ่งมันกำลังมองนิ้วชี้ของเธอที่กำลังไล้ไปตามคางของมันอย่างเอ็นดู เธอรีบดึงมือกลับแล้วพยักหน้าช้าๆ หันไปมองเจ้าจิ้งจอกทะเลทรายที่กำลังหัดเดินเตาะแตะบนตักของเด็กน้อยที่จะมาเป็นเจ้านายใหม่ของมัน จาคอปยกมือลูบหัวมันเบาๆ เจ้าหมาป่าทะเลทรายที่มีขนาดและสีขนเหมือนสุนัขพันธุ์ชิวาวาไม่ผิด ก็ดมกลิ่นของจาคอปราวกับจะจดจำไว้ว่าเป็นนายของมัน
“มันน่ารักมากเลยพี่นัท ผมเริ่มรักมันแล้วครับ”
“ใช่จ้ะ มันน่ารักมากเลย แล้วจาคอปตั้งชื่อให้ลูกสมุนหรือยังจ๊ะ”
เด็กน้อยทำหน้าเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ ว่ายังไม่มีชื่อให้ลูกสมุน ดวงตาใสแจ๋วมองหน้าพ่อที่นั่งใกล้ๆ คามินก็ทำหน้าเป็นเชิงบอกว่าให้เขาคิดเองแต่เด็กน้อยก็ยังคิดไม่ออก นัทมนเลยช่วย
“จาคอปอยากให้มันชื่ออะไร ก็ลองตั้งเลยจ้ะ ถ้ามันชอบ มันจะผงกศีรษะร
