“ใช่ค่ะ มาอยู่ที่นี่ ใครๆ ก็ต้องใส่ เพราะแดดที่นี่แรงมาก อากาศก็ร้อน คุณอาบน้ำไหวไหมคะ ถ้าไม่ไหวซาลมาจะช่วย”
“ไหวจ้ะ ไม่ต้องช่วยฉันทำเองได้” นัทมนรีบปฏิเสธ แล้วกลายเป็นว่าเธอได้ตอบรับการแต่งชุดแบบซาลมาไปโดยปริยาย “งั้นซาลมา รอสิบนาทีนะ ฉันอาบน้ำไม่นานหรอกออกมาจะให้ซาลมาช่วยสอนการแต่งตัวแบบที่นี่ให้”
นัทมนไม่มีทางเลือก เมื่อเข้าเมืองตาหลิ่วก็ต้องหลิ่วตาตาม เธอเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเสร็จ ออกมาก็เลือกชุดคาฟตานสีชมพูมาใส่ ดวงตากลมโตก้มมองชุดที่สวมแล้วก็รู้สึกแปลกตา เงยหน้าพิศมองตัวเองในกระจก ก็รู้สึกราวกับ
เป็นคนละคน
“ว้าว! ฉันดูเป็นสาวอาหรับขึ้นมาทันตา สวยเหมือนกันนะ” แต่พอเห็นสายตาซาลามามองมาแปลกๆ นัทมนก็ยิ้มเจื่อนๆ ด้วยความเขินอาย นัทมนแต่งหน้าอ่อนๆปล่อยผมยาวกับแผ่นหลัง
“มีอะไรหรือเปล่า ทำไมมองฉันแบบนี้ หรือฉันมีอะไรที่ไม่เหมือนซาลมาเหรอ” นัทมนถามอย่างไม่แน่ใจ
ซาลมาส่ายหน้า ยิ้มหวาน
