บทที่ 22
เครียด
ช่วงเย็นนักศึกษาออกมาทำกิจกรรมกันด้านนอก วันนี้เป็นกิจกรรมร้องเล่นเต้นระบำไปตามประสา ลานจอดรถถูกดัดแปลงให้เป็นลานกิจกรรมในค่ำคืนนี้ แต่ก็แค่ช่วงหนึ่งทุ่มเท่านั้น หลังจากนี้ทุกคนก็แยกย้ายกันไปทำกิจกรรมพักผ่อนกันตามอัธยาศัย
ในขณะที่ทุกคนกำลังสนุกสนานร้องรำทำเพลง รถของพี่ภีมก็ขับเข้ามาจอด เขาลงมาจากรถพร้อมกับพี่ไนท์เพื่อเดินตรงมาหาพี่ริวและมองมาที่ฉัน
น้ำมนต์ก้มหน้าดึงมือฉันไปบีบเพราะเธอกำลังเขินในความหล่อของพี่ภีม จนฉันเริ่มรู้สึกแปลก ๆ กับอาการและแววตาของน้ำมนต์เวลาที่มองพี่ภีมแล้ว
"ข้าวตังฉันเขิน"
"ฉันไม่คิดว่าแกจะปลื้มพี่ภีมขนาดนี้นะ"
ยามค่ำคืนบ้านพักของฉันกับเพื่อน ๆ กำลังสนุกสนานกับการแทงสนุกเกอร์ เล่นไพ่ แล้วก็มีร้องคาราโอเกะ พี่ริวนั่งอยู่กับฉันเขาถามถึงเรื่องที่ฉันนอยด์ ๆ อยู่ตอนนี้ แม้ฉันจะลำบากใจที่จะพูดแต่พอเห็นหน้าพี่ภีม และยิ่งเห็นเพื่อนอย่างน้ำมนต์เอาแต่น
