บทที่ 23
จมน้ำ
ทุกคนเริ่มทยอยลงเรือเพื่อเตรียมล่องแก่ง น้ำมนต์กับฉันได้นั่งคู่กันอยู่ตรงกลาง ด้านหลังมีพี่ริวกับพี่เรย์ ส่วนด้านหน้ามีพี่เพื่อน ๆ
นั่งคู่กัน
พวกเราค่อย ๆ พายเรือออกมา ช่วงต้นสายน้ำยังไม่ค่อยแรง แต่น้ำใสมากจนเห็นฝูงปลาด้านล่าง บรรยากาศรอบ ๆ มีแต่ต้นไม้มีนกน้อยบินผ่านไปผ่านมา
ฉันหันไปมองพี่ริวพร้อมส่งยิ้มให้พี่ริวด้วยความตื่นเต้น แต่พอหันมาหาน้ำมนต์เธอกลับไม่ยิ้มทำหน้าบึ้งตึง เอาแต่พายเรืออย่างเดียว
พอผ่านพ้นด่านแรกน้ำก็เริ่มแรงขึ้น เริ่มมีโขดหินถี่ขึ้นทำให้เรือยางพุ่งออกไปด้วยความเร็ว ทุกคนสนุกสนานแต่ฉันสังเกตเห็นว่าน้ำมนต์เหมือนจะกลัว ฉันเอื้อมมือไปจับน้ำมนต์ก็ถูกเธอปัดออกจนพี่ริวรีบคว้าตัวฉันไว้
"ถ้าเพื่อนตกน้ำขึ้นมาจะทำยังไงครับน้องน้ำมนต์!"
"ขอโทษค่ะ ฉันแค่ตกใจ"
"แกเป็นอะไรหรือเปล่าน้ำมนต์ ทำไมจู่ ๆ ก็ไม่พูดกับฉัน ฉันไปทำอะไรให้แกไม่พอใจแกก็บอกได้นะ เราเป็นเพื
