“งั้นเอาไปสับลงหม้อต้มดีไหมคะ”
“อาไม่ใช่ขาหมูนะจะไปสับลงหม้อต้ม” เพลิงตะวันหัวเราะร่วนกับมุขเด็กๆ ของเธอ
พิมพ์ดาวซุกที่อกแกร่งน้ำเสียงอู้อี้ง่วงนอนเพราะเพิ่งผ่านพ้นความรู้สึกเป็นสุขมาหยกๆ
“งั้นเอาไปทอดในน้ำมันร้อนๆ”
“ใครอุตริผลิตกระทะใบใหญ่ขนาดนั้นล่ะ”
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ถ้าหนูมีเงินเยอะๆ หนูจะผลิตขึ้นมาดีไหมคะ” เธอตอบเสียงง่วงงุนแต่ยังมีแก่ใจพูดคุยโต้ตอบกับเขาเสียงเอื่อยเฉื่อย
“แล้วหนูดาวอยากเรียนอะไรต่อล่ะ ถึงอยากผลิตของพวกนี้” เขาเอ่ยถามเรื่องสำคัญตอนเธอกำลังง่วงงุน แต่ก็ได้รับคำตอบเป็นที่พึงพอใจ
“อยากเรียนต่อภาษาค่ะ ตอนเรียนหนูได้เกรดดีนะคะ”
“อ้าวคนละเรื่องกับการประดิษฐ์เลยนี่”
“จริงด้วยค่ะ ฮิฮิ” เธอหัวเราะเบาๆ ที่อกของเขา รู้สึกอบอุ่นที่ได้ซุกซบและถูกเขากอดรัดเอาไว้แบบนี้
เพลิงตะวันจุมพิตที่หน้าผากนูนเกลี้ยง จริงๆ ตอนที่เจอเธอ เขาอยากพูดกับเธอเรื่องเรียนต่อ แต่กลับพูดเรื
