“คุณพอร์ชค่ะ คุณหนูอันนากลับมาแล้วค่ะ” ป้าแม่บ้านเมื่อเห็นคนที่เจ้านายตัวเองรอทั้งคืนกลับมาก็รีบหันมาบอกด้วยความดีใจและโล่งใจที่หญิงสาวไม่เป็นอันตราย
“อัน!! หายไปไหนทั้งคืน”
พอร์ชรีบเดินเข้าไปหาคนที่ตัวเองรอมาตลอดทั้งคืนแต่อีกฝ่ายกลับเดินหนีเขาไม่พูดไม่จา มันทำให้หัวใจของพอร์ชปวดร้าวไปหมดเพราะคิดว่าเธอคงไม่อยากที่จะอยู่ด้วยและเกลียดตัวเองแล้ว
“อันเหนื่อยขอพักผ่อนนะพอร์ช”
อันนาหันหลังกลับมาบอกพอร์ชแววตาของเธอดูอิดโรยมากจนพอร์ชอดห่วงไม่ได้ แม้จะอยากถามมากกว่านี้แต่ก็เลือกพยักหน้าแล้วปล่อยให้เธอกลับห้องของตัวเอง
ก๊อก ๆ
“อัน...พอร์ชเอาข้าวต้มร้อนๆ มาให้ขอเข้าไปได้หรือเปล่า”
“ไม่...ไม่ต้องเข้ามา”
อันนาตะโกนออกไปเสียงสั่นเครือจนทำให้พอร์ชจับสังเกตได้
“อันเป็นอะไรหรือเปล่า”
“พอร์ชขอร้องนะอันอยากอยู่คนเดียวสักพัก”
“ป้าครับไปเอากุญแจห้องนี้มาให้ผมหน่อย”
เขาไม่ได้ตอบกลับคนในห้องแต่หันไปบ
