“พอร์ช...พอร์ช!!”
อันนาเรียกพอร์ชอยู่นานหลังจากรถจอดหน้าบ้านได้สักพักแต่คนถูกปรุกก็ไม่ยอมตื่นสักที เธอเลยเดินลงจากรถแล้วอ้อมไปเปิดประตูฝั่งคนที่กำลังหลับ
“พอร์ช...อ๊ะ!!” อันนาที่กำลังใช้มือเขย่าตัวพอร์ชก็ถูกคนที่นอนอยู่จับแขนไว้ก่อนจะออกแรงดึงทำให้เธอล้มไปนอนทับอยู่บนตัวของเขา
“ขออยู่แบบนี้สักพักได้หรือเปล่าหนูน้อย” พอร์ชพูดทั้งที่ยังหลับตาแล้วกอดเธอไว้แน่น
“อือ”
เธอได้ตอบรับในลำคอเบาๆ ตอนนี้เสียงหัวใจของเธอเต้นดังมาก มากจนกลัวว่าเขาจะได้ยิน
“อัน”
“อะไร?”
“อ้วนขึ้นหรือเปล่า ทำไมหนักจัง”
ผลัวะ!!
ทันทีที่พอร์ชพูดจบ มือเล็กของเธอก็ตีลงบนอกเขาอย่างแรงทันที
“โอ๊ยยยอัน...พอร์ชเจ็บนะ”
“แล้วใครบอกให้พูดแบบนี้”
อันนายันตัวลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะกอดอกยืนมองคนที่ยิ้มกวนเธออยู่ข้างล่าง แต่ผ่านไปสักพักเธอก็รู้สึกว่าบางอย่างที่ตัวเองนั่งทับอยู่มันดูนูนขึ้นดันก้นตัวเองจนรู้สึกได้
“พอร์ช!! อะ...ไ
