“อันทำอะไรอยู่เหรอ”
เสียงของคนมาทักเขาทำให้อันนาที่กำลังนั่งอยู่หน้าชมรมเงยหน้าขึ้นไปมอง
“มะปรางเหรอคืออันกำลังตั้งสายกีตาร์นะ” อันนายิ้มให้อีกฝ่ายอย่างเป็นมิตร
“อันเก่งจัง พอร์ชเคยเล่าให้ปรางว่าอันเล่นเครื่องดนตรีได้หลายชนิดเลยใช่หรือเปล่า” ถึงแม้เธอจะอยู่ปี 1 แต่เพราะอายุเท่า
“ก็ใช่แต่อันไม่เก่งอะไรขนาดนั้นหรอก”
“คือ...เรามีเรื่องอยากถามอันหน่อยได้ไหม”
ท่าทางลังเลของมะปรางทำให้อันนาอดสงสัยไม่ได้ ปกติแล้วเธอกับมะปรางไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากแต่ถ้าอีกฝ่ายเข้าหาเธอแบบนี้คงเป็นเรื่องสำคัญ
“มีอะไรมะปรางถามมาได้เลย”
“คือตอนนี้อันพอรู้ไหมว่าพอร์ชคบกับใครอยู่ เขาเคยเล่าให้ฟังบ้างหรือเปล่า”
“ไม่นะ...เหมือนพอร์ชบอกว่ายังไม่อยากมีใคร”
“อันคือ...เราชอบพอร์ชนะ ชอบมาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้วแต่เรากลัวว่าถ้าบอกไปพอร์ชจะไม่ชอบเราตอบ แล้วกลัวว่าจะห่างเหินแม้แต่คำว่าเพื่อนก็อาจจะไม่เหลือ แต่ถึงอย่างนั้นตอ
