“ใครมาส่ง”
อันนาที่เพิ่งจะเดินเข้าบ้านหันไปมองคนนั่งอยู่โซฟากลางบ้านกอดอกมองเธอกำลังเดินเข้าบ้านมา
“เพื่อนนะ”
“ทำไมเดี๋ยวนี้ถึงไม่ยอมกลับกับพอร์ช”
“อันอยากมีเวลาเป็นส่วนตัวบ้าง เราเป็นแค่เพื่อนกันนะพอร์ช ไม่จำเป็นต้องตัวติดกันตลอดเวลา”
คำพูดของหญิงสาวมันเหมือนมีดกรีดลงบนหัวใจ สำหรับพอร์ชแล้วขอแค่ได้อยู่กับอันนา เวลาส่วนตัวอะไรแบบนั้นไม่ต้องมีมันก็ได้แต่เธอคงคิดต่างออกไปสินะ
“ขอโทษที่เข้าไปวุ่นวายกับความเป็นส่วนตัวของอัน ถ้าอย่างนั้นอันอยากจะทำอะไรก็ทำเถอะ พอร์ชจะไม่เข้าไปยุ่ง” พูดจบพอร์ชก็เดินออกจากตรงนั้นทันที ตอนนี้เขาเจ็บปวดจากคำพูดเธอมากจนแทบไม่อยากเผชิญหน้าด้วย
“พอร์ชใช่เจ้าอ้วนคนเดิมที่อันรู้จักหรือเปล่า ทำไมเรายิ่งอยู่ใกล้กันอันยิ่งรู้สึกว่าเราเริ่มห่างกันมากขึ้น” อันนามองตามหลังพอร์ชที่เดินออกไปจนสุดสายตา
Darara University (คณะบริหารธุรกิจ)
“แกจะไปดื่มกับพี่เคนจริง ๆ เหรอย
