“เย็นนี้เหรอคะ แต่พิมพ์ไม่ได้เตรียมอาหาร...”
“คุณพิมพ์ไม่ต้องเตรียมอาหารหรอกครับ ผมซื้อเป็ดย่างไฟแดงที่ใจดีชอบมาด้วย และอาหารสำเร็จรูปมาอีกสองสามอย่าง ตอนนี้ผมขับรถเข้ามาในซอยบ้านคุณพิมพ์แล้ว”
ปราบทัพพูดแทรกขึ้นอย่างอารมณ์ดีทั้งที่พิมพ์ดาวยังพูดไม่ทันจบ และเสียงที่กรอกมาก็ดังพอให้คนที่เดินเข้ามาในครัว แล้วยืนฟังเงียบๆ บดกรามจนเป็นสันนูน
“อีกสิบนาทีเจอกันนะครับ” สิ้นคำพูดรถขนดินขับสวนมาพอดี ปราบทัพจึงขอตัววางสายก่อนเพราะเกรงจะเกิดอุบัติเหตุ พิมพ์ดาวจึงไม่มีจังหวะได้ปฏิเสธ
สีหน้าของพิมพ์ดาวมีแววกังวล บ่งบอกว่าอึดอัดใจไม่น้อย ที่มื้อเย็นจะมีแขกไม่ได้รับเชิญถึงสองคนมาร่วมโต๊ะอาหารด้วย กัน อาหารเย็นมื้อนี้ ไม่รู้ว่าเธอจะกลืนข้าวลงคอหรือเปล่าเพราะรู้จักนิสัยของมาร์คัสดี เธอจึงไม่อยากให้เกิดเรื่อง
พิมพ์ดาวคิดแล้วถอนหายใจ พอหันหลังกลับมาร่างบอบบางก็สะดุ้ง สีหน้าบอกอาการใบ้กินเมื่อเห็นว่ามาร
