“ลุงหมอหมายถึงเป็ดย่างวันนี้ รสชาติมันเลี่ยนๆ ไม่ชวนกินยังไงก็ไม่รู้ครับ”
ใจดีที่อยากจะกินเป็ดย่างของโปรดอยู่แล้ว แต่กลัวคนเป็นพ่อจะเสียใจ ได้จังหวะเลยยื่นส้อมไปจิ้มเป็ดมาใส่จานกินดู ก่อนจะส่ายศีรษะไปมา
“อร่อยเหมือนเดิมเลยค่ะลุงหมอ”
ปราบทัพฝืนยิ้มให้เด็กน้อยไร้เดียงสาที่วันนี้เอนเอียงกระเท่เร่ แล้วลอบถอนใจเบาๆ รู้สึกถึงความเป็นส่วนเกิน ก่อนจะมองหน้าพิมพ์ดาว
“คุณพิมพ์ครับ เดี๋ยวผมขอตัวกลับก่อนนะครับ พอดีผมนัดให้สัมภาษณ์กับเด็กขวัญอรุณนั่น”
พิมพ์ดาวพยักหน้า มองออกว่าทำไมปราบทัพถึงได้ขอตัวกลับ คงเพราะฤทธิ์สองพ่อลูกนั่นแหละ
“ถ้าคุณหมอมีธุระก็ตามสบายนะคะ ขอบคุณมากนะคะที่อุตส่าห์ซื้ออาหารมาฝากเยอะแยะเลย แต่เสียดายที่ไม่ได้อยู่ทานด้วยกัน”
ปราบทัพอยากจะบอกว่าเพราะอยากกินข้าวเย็นกับเธอถึงได้ซื้อของมามากมาย แต่บรรยากาศตอนนี้ มันทำให้เขาพูดตามที่ใจคิดไม่ได้ แต่ก่อนกลับก็ขอยั่วใครบางคนคืนบ้า
