“เอามา! ฉันจะดูแลคุณพ่อเอง ส่วนเธอกลับไปได้แล้ว” แคทารีนาเข้าไปดึงถาดเตรียมยาออกจากมือนิชาดาอย่างถือสิทธิ์ โดยที่นิชาดาจำเป็นต้องยอมแต่โดยดี
“ถ้าอย่างนั้นก็ตามสบายค่ะ นีลขอตัว” นิชาดาพูดพร้อมกับเดินจากไปด้วยท่าทีไม่พอใจ และเธอไม่อยากจะเห็นหน้าทั้งสองคนนั้นอีก
“ขอบคุณนะแคท เดี๋ยวผมจัดการเอง” ทันทีที่หญิงสาวจากไป ราเชนก็เข้าไปเตรียมจะเป็นคนจัดการยาให้กับผู้เป็นพ่อด้วยตัวเอง
“ไม่เป็นไรค่ะเชน แคทบอกแล้วไงคะว่าเดี๋ยวแคทดูแลคุณพ่อเอง” แคทารีนาส่งยิ้มหวานให้กับชายหนุ่ม
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมไปเป็นเพื่อน”
“ไม่ค่ะ เอ่อ แคทอยากทำหน้าที่ลูกสะใภ้บ้างนี่คะ นะคะ ให้แคทดูแลคุณพ่อ ส่วนคุณไปนอนเถอะ นี่ก็ดึกมากแล้ว” แคทารีนาพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนอีกเช่นเคย
“เอาอย่างนั้นก็ได้ ขอบคุณนะครับ” เมื่อเห็นว่าหญิงสาวมีเจตนาดีราเชนจึงพยักหน้าที่จริงก็ไม่ได้ห่วงหรือสนใจอะไรเธอนัก แต่ห่วงคุณพ่อของตนมากกว่า แต่มองด
