ทันทีที่ราเชนพารังสิมันต์กลับมาที่บ้านนิชาดาก็รีบเดินเข้าไปหาทั้งคู่ด้วยความเป็นห่วง เมื่อเช้านี้แม้ว่าชายหนุ่มจะอนุญาตให้เธอพักผ่อนแต่เธอก็อดรู้สึกผิดที่บกพร่องต่อหน้าที่ไม่ได้อยู่ดี
“อาการคุณรังสิมันต์เป็นไงบ้างคะ” นิชาดาเดินเข้าไปถามชายหนุ่มพร้อมกับมองหน้ารังสิมันต์ที่นั่งบนรถเข็นสีหน้าไม่สู้ดีนัก
“ไม่เป็นอะไรมากหรอก อาจารย์หมอบอกว่าพ่อแค่พักผ่อนน้อยเลยให้ยาเพิ่มมาน่ะ” ชายหนุ่มเลือกที่จะโกหกหญิงสาวออกไป
“งั้นเหรอคะ แบบนี้นีลค่อยสบายใจหน่อย ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวนีลพาคุณรังสิมันต์ขึ้นไปพักนะคะ” หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมกับทำท่าจะไปเข็นรถแต่ถูกชายหนุ่มห้ามเสียก่อน
“ไม่เอาน่า วันนี้พี่บอกแล้วไงว่าจะให้นีลพัก อย่าดื้อสิครับ” ราเชนเอ่ยดุหญิงสาวอย่างไม่เป็นจริงเป็นจังนัก เขาอยากให้เมียรักได้พักบ้าง
“ไปพักผ่อนเถอะหนูนีล ให้ไอ้ลูกชายฉันมันได้ทำหน้าที่ดูแลพ่อมันบ้าง” รังสิมันต์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหอบ
