“พอเถอะ คุณก็รู้ว่าทำไปผมก็ไม่ได้รู้สึกเหมือนเดิมแล้ว” ราเชนไม่ได้อยากใจร้ายกับแคทารีนาขนาดนี้ หากเธอไม่คิดร้ายต่อรังสิมันต์ เขาก็คงถนอมน้ำใจหญิงสาวมากกว่านี้
“แหม แคทรู้นะคะว่าคุณก็อาจจะหาเศษหาเลยไปบ้าง แต่แคทเข้าใจค่ะเพราะถึงยังไงระหว่างเราแคทก็ยังเป็นที่หนึ่งของเชนเสมอ…”
“ผมมาที่นี่เพราะอยากจะคุยกับคุณเรื่องคุณพ่อ…” ราเชนจ้องหน้าหญิงสาวด้วยสายตาดุดัน
“ระเรื่องคุณพ่อ มีอะไรเหรอคะ เมื่อเช้าแคทเพิ่งไปเยี่ยมท่านมา ท่านก็ดูแข็งแรงดีนะคะ” แคทารีนาเริ่มร้อนรน กลัวว่าชายหนุ่มจะล่วงรู้สิ่งที่เธอทำ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็เชื่อว่าตนเองรอบคอบอยู่พอสมควร
“ผมยังไม่ได้บอกเลยนะว่าพ่อไม่แข็งแรง คุณรู้เรื่องนี้ได้ไง” ราเชนมองหน้าแคทารีนาด้วยสายตาจับผิด
“เอ่อ…แหม ก็คุณเกริ่นมาแบบนี้แคทก็ต้องเข้าใจว่าคุณพ่อเป็นอะไรสิคะ”
“พอเถอะแคท ผมรู้ทุกเรื่องหมดแล้ว คุณมีอะไรอยากจะบอกกับผมไหม” ชายหนุ่มอยากให้โอกาสหญ
