“แต่นีล…นีลก็ควรจะบอกผมตรงๆ” ราเชนพูดอย่างไม่เข้าใจ หากนิชาดาบอกเขาตรงๆ เขาคงไปคุยกับผู้เป็นแม่ให้เข้าใจว่าเขารักหญิงสาวจริงๆ
“หนูนีลก็คงอยากเห็นแกมีอนาคตที่ดีไม่ใช่มาหยุดอยู่ตรงนี้เพียงเพราะห่วงเธอน่ะสิ แค่นี้แกยังดูไม่ออกอีกเหรอว่าหนูนีลเธอรักแกมากถึงขนาดยอมสร้างเรื่องโกหกเพื่อให้แกยอมเลิกกับเธอง่ายๆ”
“เพราะแบบนี้ใช่ไหมครับ นีลถึงไม่ยอมกลับมาคบกับผมง่ายๆ เพราะว่าเคยสัญญากับแม่ไว้ใช่ไหม” ราเชนพูดออกมาด้วยความร้อนรน
“เรื่องนี้แกคงต้องไปถามหนูนีลเอง แต่สำหรับพ่อ พ่อไม่เคยรังเกียจหนูนีลและยินดีที่จะรับหนูนีลเป็นลูกสะใภ้เสมอ ถ้าแกมีน้ำยาพอที่จะทำให้หนูนีลยอมใจอ่อน” รังสิมันต์เอื้อมมือไปตบบ่าลูกชายช้าๆ อย่างให้กำลังใจ
“ขอบคุณครับพ่อ” ราเชนส่งยิ้มให้ผู้เป็นพ่ออีกครั้ง แม้ความจริงจะอดใจหายไม่ได้ เขาไม่คิดว่าวิมาดาจะทำเรื่องแบบนี้ แต่ถึงอย่างนั้นก็เข้าใจผู้เป็นแม่ที่อยากเห็นเขามีอนาคตที่ดี แ
